Από την μία το παιδί που λειτουργούσε και έπραττε άσχημα, χωρίς να αντιλαμβάνεται το κακό που προκαλούσε πρώτα στον εαυτό του και έπειτα στους γύρω του, απο την άλλη οι γονείς οι οποίοι αναρωτιόντουσαν τι έκαναν λάθος στην ανατροφή του γιου τους που τον οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση.
Καυγάδες, επιθέσεις, προσαγωγή, ψυχολόγοι, άρνηση, μίσος, φόβος για το χειρότερο σενάριο ήταν η ζωή της οικογένειας του κ. Νίκο.
Σήμερα, έπειτα από πέντε χρόνια ο πατέρας εξιστορεί στο Dnews, τι συνέβη αυτή χρονική περίοδο, τι οδήγησε το παιδί του στην παραβατικότητα, πόσο δύσκολο ήταν να το διαχειριστούν και στο τέλος με την βοήθεια φυσικά των ειδικών να το ξεπεράσουν και να το αφήσουν πίσω τους.
Όπως περιγράφει στο Dnews, ο 15χρονος γιος του ήταν ένα συνεσταλμένο παιδί, όμως με αρκετές ανασφάλειες. Τα προβλήματα ξεκίνησαν στο γυμνάσιο με τις παρέες.
«Αισθάνθηκε ότι ανήκει κάπου. Άρχισε να απομακρύνεται από εμάς και να κλίνεται στον εαυτό του και να μην μας επιτρέπει να τον προσεγγίσουμε ούτε στο θέμα του σχολείου, ούτε των συναναστροφών. Ήταν επιθετικός απέναντι μας. Μιλούσε άσχημα και ήταν μονίμως νευρικός. Σχεδόν κάθε ημέρα τσακωνόμασταν για το πιο απλό πράγμα. Στην πορεία άλλοι γονείς ερχόντουσαν και μας έκαναν παράπονα. Προσπαθήσαμε στην αρχή με το καλό, μετά με το άγριο, ωστόσο δεν έλεγε τίποτα, είτε δεν καταλάβαινε. Είχε τεράστια άρνηση».
Το τηλεφώνημα από το αστυνομικό τμήμα
Ένα βράδυ σημειώθηκε στην πλατεία της γειτονιάς ένα περιστατικό όπου μαζί με την παρέα του χτύπησαν ένα παιδί.
«Μας πήρε τηλέφωνο από το αστυνομικό τμήμα τηλέφωνο. Το κράτησαν εκεί το βράδυ και το πρωί τον πήραμε. Τότε χωρίς να το γνωρίζει απευθυνθήκαμε σε κάποιους ειδικούς μέχρι να βρούμε τον κατάλληλο. Έπρεπε να κάνουμε κάτι με ψυχραιμία και με την απαραίτητη καθοδήγηση. Ακολουθώντας τις οδηγίες του ειδικού τον πλησιάσαμε και με αφορμή την προσαγωγή του τον πείσαμε να ξεκινήσει τις συνεδρίες. Εκεί μάθαμε ότι κάποιες φορές έκανε χρίση κάνναβης. Πράγμα που όπως μας εξήγησε ο ειδικός ενίσχυε την επιθετικότητα του. Επιπλέον μας ανάφερε ότι είχε μεγάλη ανασφάλεια για το πόσο αξίζει σαν άνθρωπος και βρήκε στήριγμα σε αυτές τις ομάδες.
Ο ρόλος των γονέων
«Φυσικά το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το είχαμε εμείς», υποστηρίζει στο Dnews ο κ. Νίκος. Η γυναίκα του αποφάσισε να σταματήσει τη δουλειά της για να αφοσιωθεί πλήρως στο παιδί.
«Όπως και εκείνος έτσι και εμείς μιλούσαμε με ψυχολόγο για να βελτιωθούμε και να μπορέσουμε να βοηθούσε με το γιο μας να ξεφύγει από αυτήν την κατάσταση και να του δώσουμε να καταλάβει πως πραγματικά αξίζει να έχει μία όμορφη ζωή με ανθρώπους που τον σέβονται, τον αγαπούν και τον εξελίσσουν. Μεγαλώνοντας και σε συνδυασμό με τη βοήθεια του ψυχολόγου και την στήριξη μας, άλλαξε προς το καλύτερο και απέκτησε περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Φυσικά αυτή η εσωτερική δουλειά δεν έχει σταματήσει. Ακόμα προσπαθούμε, ενωμένοι πλέον, να επουλωθούν τα τραύματα του γιου μας. Κάθε ημέρα με πράξεις του δηλώνουμε πως είμαστε εδώ. Του μεταδίδουμε πως και λάθος να κάνει πρώτον μπορεί να μάθει μέσα από αυτό και δεύτερον δεν είναι ποτέ αργά να το διορθώσει».
Τέλος, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν όλα αυτά τα χρόνια ο ίδιος θέλει να περάσει το δικό του μήνυμα μέσω των Dnews.
«Η συμβουλή που θέλω να δώσω σε γονείς αλλά και παιδιά που βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις είναι να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους, να τα ακούν, να παρατηρούν τα σημάδια και να απευθύνονται αμέσως σε ειδικούς. Δεν είναι ντροπή να ζητάμε βοήθεια», καταλήγει.