Ο τραυματισμός έξι εργαζομένων, με τους τρεις από αυτούς να νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση, δεν πρέπει να αφήσει κανένα ασυγκίνητο. Οι καθαρίστριες που για 22 μήνες έδωσαν αγώνα αξιοπρέπειας, κατάφεραν τελικά να σχηματίσουν το σήμα της νίκης με τα «κόκκινα γάντια» τους. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο, δυστυχώς, στην ελληνική αγορά εργασίας γενικότερα. Τα ΕΛΠΕ και οι συνθήκες εργασίας που επικρατούν στον Ασπρόπυργο είναι πλέον αντικείμενο ελέγχου. Τραυματίστηκαν βλέπετε έξι άνθρωποι, χαροπαλεύουν οι τρεις. Μα καλά, πρέπει πάντα να φτάνουμε στο +1 για να αντιδρούμε; Πόσοι από εκείνους που διαβάζουν αυτές τις σκέψεις, δεν διαπιστώνουν ότι βρίσκονται σε ανάλογη μοίρα; Πόσοι αλήθεια δεν βιώνουν τριτοκοσμικές συνθήκες εργασίας ή γνωρίζουν καλά τι γίνεται στο δίπλα γραφείο, στη διπλανή επιχείρηση ή στο παραπέρα μαγαζί της γωνίας; Πότε θα αντιληφθεί ο εργαζόμενος ότι δεν πρέπει να υποτάσσεται στα 16άωρα και στα 20άωρα, όχι απλά για ένα «κομμάτι ψωμί» αλλά ούτε για όλα τα χρήματα γης γης;
Η κυβέρνηση της Αριστεράς, υποτίθεται ότι όλα αυτά τα γνωρίζει. Με αγώνες τόσα χρόνια στην αντιπολίτευση έχει αντιληφθεί το κατάντημα και θέλει να το αλλάξει. Εμπρός λοιπόν. Τι τους εμποδίζει; Α, ξεχάσαμε, το νομοσχέδιο για τα εργασιακά, που θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για καλύτερες ημέρες εργασίας, ακόμα περνάει από επεξεργασία. Σχεδόν δύο εβδομάδες βρίσκεται στην ΟΚΕ και περιμένουν στο υπουργείο να προκύψει η σχετική γνωμοδότηση. Επίσης, την ερχόμενη εβδομάδα ο ίδιος ο υπουργός, Πάνος Σκουρλέτης, θα μεταβεί στη Γενεύη για συναντήσεις με στελέχη του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, που έχει αναλάβει να αξιολογήσει το νομοσχέδιο και να προτείνει τυχόν αλλαγές. Ο σοφός λαός όμως για κάτι τέτοιες καθυστερήσεις λέει ότι «όποιος βαριέται να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει», σωστά;
Μάλλον έχει δίκιο η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κωνσταντίνα Κούνεβα, που σχολίασε ότι «τα «κόκκινα γάντια» δικαιώθηκαν. Τώρα, είναι ώρα να δικαιωθούν και τα κίτρινα, και τα μαύρα, τα γάντια κάθε χρώματος, αλλά και τα γυμνά χέρια όλων των εργαζόμενων που δουλεύουν στις εξευτελιστικές «γαλέρες» των εργολαβικών συνεργείων».