Σε καμία περίπτωση δηλαδή μία τόσο μικρή χώρα δεν θα συγκέντρωνε το παγκόσμιο ενδιαφέρον, αν βρισκόταν για παράδειγμα στη γεωγραφική θέση της Πορτογαλίας (την αναφέρουμε λόγω της οικονομικής κατάστασης που είχε περιέλθει). Η τύχη της, είτε καλή είτε κακή, θα «απασχολούσε» το πολύ μονόστηλο.
Όμως αυτή η γεωγραφική θέση είναι ταυτόχρονα ευχή και κατάρα. Είναι ευχή γιατί δεν πρόκειται να την αφήσουν να καταρρεύσει (για τους λόγους που εξήγησε μόλις χθες ο μεγαλοεπενδυτής Marc Faber ), είναι όμως και κατάρα γιατί δεν πρόκειται ποτέ να την αφήσουν να απεγκλωβιστεί και να καταστεί αυθύπαρκτο κράτος.
Και το ότι είναι κατάρα καταδεικνύεται από το γεγονός ότι οι πολυθρύλητες μεταρρυθμίσεις που ζητάνε οι «εταίροι» μας και οι «δανειστές» μας κάθε άλλο παρά βελτίωση θα επιφέρουν στην…ανταγωνιστικότητά μας, κάθε άλλο παρά θα ενισχύσουν την εθνική οικονομία και την παραγωγική διαδικασία, κάθε άλλο παρά θα διορθώσουν το υδροκέφαλο κράτος. Αυτές οι «μεταρρυθμίσεις» δεν μπορούν να διευκολύνουν ούτε καν μεγάλες εταιρείες για να επενδύσουν στην Ελλάδα, αφού το περιβάλλον μπορεί οικονομικά να είναι συμφέρον, αλλά με την κοινωνία στην κατάσταση που βρίσκεται τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί εγγυημένο. Οι «μεταρρυθμίσεις» αυτές το μόνο στόχο που εξυπηρετούν είναι η διατήρηση της Ελλάδος στην παρούσα κατάσταση μέχρις ότου αποφασιστεί κάτι διαφορετικό για την τύχη της χώρας μας.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι η ελληνική κυβέρνηση, κινούμενη –κακά τα ψέματα- σε ένα ήδη σκληρά δομημένο περιβάλλον- να προσπαθήσει να βελτιώσει τη θέση της χώρας και να αναδείξει περισσότερο τη σημασία της. Και δυστυχώς όπλο μας για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός είναι –και ας το κατηγορούν τα μεγάλα Μ.Μ.Ε και όχι μόνο - και η … μπλόφα!!