Η απόφαση της Ελλάδας ήταν, την τελευταία πενταετία να επιλέξει τη λύση των μνημονίων και την ταυτόχρονη, βίαιη, προσαρμογή του ασφαλιστικού της συστήματος στη σκληρή πραγματικότητα του σήμερα. Ας δούμε τι πέτυχε: Αρχικά, έστειλε εκτός εργασίας 1,5 εκατ πολίτες, με το 70% από αυτούς να μένουν χωρίς δουλειά πάνω από 1 έτος. Προκάλεσε μαζική φυγή εργαζομένων στη συνταξιοδότηση, από το φόβο αλλαγής των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, προς το χειρότερο.
Υπολογίζεται ότι την τελευταία πενταετία περίπου 800.000 άτομα ανέρχεται η εν λόγω επιβάρυνση. Παράλληλα, οι περισσότεροι από αυτούς τους εργαζόμενους, αποτελούν το έμπειρο τμήμα του εργατικού δυναμικού, το οποίο αποστρατεύτηκε, πριν την ώρα του. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος ήταν ότι τα Ασφαλιστικά Ταμεία επιβαρύνονται πάρα πολύ με επιπλέον ποσά συνταξιοδότησης, ενώ χάνουν ασφαλιστικές εισφορές. Άρα, μάλλον δεν έχουμε κερδίσει το παραμικρό σε επίπεδο κοινωνικής ασφάλισης, από την επιλογή των μνημονιακών πολιτικών, ενώ αντίθετα έχουμε χάσει σε πάρα πολλά επίπεδα. Αυτό το μοντέλο λοιπόν, μάλλον πρέπει να αποτρέψει όσους είναι θιασώτες του για να το ακολουθήσουν, παρά να τους προτρέψει. Άλλωστε, τα αποτελέσματα είναι μπροστά τους. Θέλετε και άλλα παραδείγματα;
Είναι τόσο έντονο το πρόβλημα ρευστότητας που έχει δημιουργηθεί στα κρατικά ταμεία, από αυτές ακριβώς τις μνημονιακές πολιτικές, ώστε σήμερα συνεδριάζει ξανά το ΤΑΥΤΕΚΩ για να αποφασίσει εάν θα δώσει 150 εκατ. ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδος για να τα μετατρέψει σε ρέπος. Την ερχόμενη Τρίτη ανάλογη συνεδρίαση για 100 εκατ. ευρώ, θα γίνει ξανά και από το ΕΤΑΤ. Οι πιέσεις προς τα ΔΣ των ταμείων συνεχίζονται, ενώ όλοι πια ξέρουν ότι το μοντέλο που έχει επιλεχθεί, απλώς «δεν βγαίνει». Καλό είναι να αλλάξουν μοντέλο και γρήγορα. Μπας και καταφέρουν το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης αλλά και τα κρατικά ταμεία, κάπου να κερδίσουν και πάψουν συνέχεια να χάνουν…