Όπως τονίζουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ο πρώην υπουργός Πολιτισμού, στη διοίκηση του ΤΑΥΠΥΠΠΟ, που διορίζεται από τον εκάστοτε υπουργό Πολιτισμού, παραμένουν τα ίδια πρόσωπα στις θέσεις-κλειδιά εδώ και πολλά χρόνια και διαχειρίζονται άφθονο δημόσιο χρήμα, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο και δημόσια λογοδοσία, ενώ όλα γίνονται σε αγαστή σύμπνοια με μέλη της συνδικαλιστικής ηγεσίας του ΥΠΠΟΑ.
Ακόμα σημειώνουν, ότι με αποφάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και τη Νέας Δημοκρατίας, το εν λόγω Ταμείο χρηματοδοτείται με άφθονο δημόσιο χρήμα, λαμβάνοντας ποσοστό επί των εισπράξεων του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων (ΤΑΠ), καθώς και από τα εισιτήρια και τα πωλητέα είδη των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων της χώρας.
Όπως τονίζουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στη διοίκηση του ΤΑΥΠΥΠΠΟ, που διορίζεται από τον εκάστοτε υπουργό Πολιτισμού, παραμένουν τα ίδια πρόσωπα στις θέσεις-κλειδιά εδώ και πολλά χρόνια και "διαχειρίζονται άφθονο δημόσιο χρήμα, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο και δημόσια λογοδοσία", ενώ όλα γίνονται "σε αγαστή σύμπνοια με μέλη της συνδικαλιστικής ηγεσίας του ΥΠΠΟΑ".
Ακόμα σημειώνουν, ότι με αποφάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και τη Νέας Δημοκρατίας, το εν λόγω Ταμείο χρηματοδοτείται με άφθονο δημόσιο χρήμα, λαμβάνοντας ποσοστό επί των εισπράξεων του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων (ΤΑΠ), καθώς και από τα εισιτήρια και τα πωλητέα είδη των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων της χώρας.
"Με αποφάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και τη Νέας Δημοκρατίας, το εν λόγω Ταμείο χρηματοδοτείται με άφθονο δημόσιο χρήμα, λαμβάνοντας ποσοστό (!) επί των εισπράξεων του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων (ΤΑΠ) από τα εισιτήρια και τα πωλητέα είδη των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων της χώρας. Επιπλέον, με αποφάσεις του Ε. Βενιζέλου και του Α. Σαμαρά, το Ταμείο Αλληλοβοήθειας έχει χρηματοδοτήσει αφειδώς συγκεκριμένα συνδικαλιστικά σωματεία του Υπουργείου Πολιτισμού, που συνδέονται με τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Αποτελεί, ίσως, ακραίο παράδειγμα εκείνου του κρατικοδίαιτου - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που υπήρξε βασικός πυλώνας της διακυβέρνησης των δύο κομμάτων", καταγράφουν χαρακτηριστικά.
Σε άλλο σημείο αναφέρουν:
"Η συνολική χρηματοδότηση του Ταμείου Αλληλοβοήθειας με δημόσιο χρήμα από το 2005 μέχρι το 2016 ανήλθε σε 16,1 εκ. ευρώ, από τα οποία στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων ΥΠΠΟ (ΠΟΕ ΥΠΠΟ) αναλογεί το υπέρογκο ποσόν των 1,6 εκ. ευρώ. Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, από το 2009 κ. εξ., η χρηματοδότηση του Ταμείου από το ΤΑΠ ανήλθε σε 13,8 εκ. ευρώ, από τα οποία το μερίδιο της ΠΟΕ ΥΠΠΟ ήταν 1 εκ. ευρώ. Μόνο μέσα σε μία χρονιά, το 2009, όταν ο Α. Σαμαράς αύξησε το ποσοστό επί των εισπράξεων του ΤΑΠ που αποδίδονταν στο ΤΑΥΠΥΠΠΟ και προσέθεσε έκτακτη επιχορήγηση (!), η συνολική χρηματοδότηση ανήλθε σε 3,2 εκ. ευρώ από τα οποία ποσόν 190 χιλ. ευρώ είναι το μερίδιο που αναλογεί στην ΠΟΕ ΥΠΠΟ!
Η μόνη ουσιαστική κοινωφελής δραστηριότητα που επιτελεί το Ταμείο με την τακτική χρηματοδότηση από το ΤΑΠ είναι ο βρεφονηπιακός σταθμός που φιλοξενεί 100 παιδιά υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού στην Αθήνα, τα οποία επιλέγονται με αδιαφανή κριτήρια. Το Ταμείο πληρώνει, επίσης, και κατασκηνώσεις για παιδιά υπαλλήλων του Υπουργείου, οι οποίες όμως χρηματοδοτούνται από έκτακτη επιπρόσθετη (!) επιχορήγηση".
Στη συνέχεια, τονίζεται:
"Με βάση την ετήσια τακτική επιχορήγηση του Ταμείου Αλληλοβοήθειας, που το 2014 ήταν 1,5 εκ. ευρώ, το κόστος ανά παιδί ανάγεται σε 15.000 ευρώ και μάλιστα χωρίς ο Σταθμός να επιβαρύνεται με ενοίκιο. Αυτό το τεράστιο κόστος δεν μπορεί να είναι πραγματικό. Μάλιστα, την ίδια χρονιά είχε δοθεί έκτακτη επιχορήγηση 340 χιλ. ευρώ για παιδικές κατασκηνώσεις, παρόλο που η πραγματική δαπάνη ήταν μόλις 47 χιλ. ευρώ (!). Είναι προφανές ότι ο βρεφονηπιακός σταθμός και οι κατασκηνώσεις χρησιμοποιούνται ως προκάλυμμα για την ανεξέλεγκτη χρηματοδότηση και κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, με καλά κρυμμένη δημιουργική λογιστική.
Στο Ταμείο Αλληλοβοήθειας και τον βρεφονηπιακό σταθμό απασχολούνται σαράντα εργαζόμενοι. Παρά το γεγονός ότι ο εργοδοτικός τους φορέας δεν είναι το Δημόσιο, αλλά μία ένωση προσώπων χωρίς νομική προσωπικότητα, έχουν ωστόσο υπαχθεί στις διατάξεις του ενιαίου μισθολογίου χωρίς, όμως, να απολαμβάνουν εργασιακά δικαιώματα δημόσιου χαρακτήρα. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε δικαστική διαμάχη για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους".
«Η Π.Ο.Ε-ΥΠ.ΠΟ για την ερώτηση του πρώην υπουργού Πολιτισμού, Αριστείδη Μπαλτά προς τη νυν υπουργό, κα Κονιόρδου».
Η Π.Ο.Ε-ΥΠ.ΠΟ. έπειτα από το ζήτημα που δημιουργήθηκε με την ερώτηση που κατέθεσε προς τη νυν υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λυδία Κονιόρδου, ο προκάτοχος της, Αριστείδης Μπαλτάς, για το θέμα του Ταμείου Αλληλοβοηθείας των Εργαζομένων στο ΥΠ.ΠΟ.Α., σε πρώτη φάση, έχει να τονίσει τα ακόλουθα:
«Χωρίς καμία έκπληξη παρακολουθούμε την ανηλεή προσπάθεια του πρώην υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού, Αριστείδη Μπαλτά, αφενός μεν να επανέλθει στην επικαιρότητα, αφετέρου δε να κηλιδώσει τους εργαζόμενους στο Υπουργείο Πολιτισμού συκοφαντώντας τους.
Ο Αριστείδης Μπαλτάς, ο οποίος το μόνο έργο που «παρήγαγε» κατά τη διάρκεια της θητείας του ήταν η διαδρομολογία και η πολιτική εξυπηρέτηση «αρεστών και εκλεκτών» συνομιλητών του, επανήλθε με μία ερώτηση για το Ταμείο Αλληλοβοηθείας των εργαζομένων προς τη νυν υπουργό λες και ο ίδιος δεν πέρασε ποτέ από τη θέση αυτή.
Σε πρώτη φάση ενημερώνουμε όσους το αγνοούν και υπενθυμίζουμε σε όσους το έχουν ξεχάσει πως το Ταμείο Αλληλοβοηθείας βρίσκεται σε διαδικασία ελέγχου για τέταρτη φορά, ενώ κατά το παρελθόν οι έλεγχοι, από το Σ.Δ.Ο.Ε και τους Οικονομικούς Επιθεωρητές, ολοκληρώθηκαν με κρυστάλλινα αποτελέσματα. Κι όλα αυτά σε αντίθεση με άλλους φορείς του ΥΠ.ΠΟ.Α. που παρότι διαχειρίζονται εκατομμύρια ευρώ ουδέποτε ελέχθησαν για τα πεπραγμένα τους.
Ταυτόχρονα, εκφράζουμε την κατανόησή μας προς τη νυν Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού, κα Κονιόρδου, η οποία αντιμετωπίζει την «επίθεση» του προκατόχου της, ο οποίος ποτέ δεν κατάφερε να δεχθεί πως στο ΥΠ.ΠΟ.Α, συνάντησε ένα συνδικαλιστικό κίνημα με θέσεις και απόψεις οι οποίες στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν σε αντίθεση με τα όσα έπρατταν οι σύμβουλοί του.
Τέλος, κατανοούμε ότι ο «πολέμιος της αριστείας» δεν ξεπέρασε ποτέ ότι υπήρξε συνδικαλιστικό κίνημα που διαφώνησε μαζί του, εκτός πολλών άλλων, και με τις «θέσεις» του για τις πλουσιοπάροχες αποζημιώσεις στις απαλλοτριώσεις.