Η χθεσινή εικόνα στη Βουλή ήταν πρωτόγνωρη. Χαμηλοί τόνοι, πηγαδάκια με συζητήσεις για διάφορα θέματα, ασφαλώς και κάποιες ιδιαιτερότητες από τα μέτρα αλλά χωρίς ένταση. Βουλευτές και δημοσιογράφοι διαπίστωσαν ότι για πρώτη φορά συνέβαινε αυτό σε μία εβδομάδα όπου ήρθε για ψήφιση ένα ακόμα βαρύ πακέτο με άγριες περικοπές.
Τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απασχόλησε περισσότερο η επόμενη μέρα. Εάν μπορούσε κανείς να βάλει ποσοστό, κατά 70% οι συζητήσεις αφορούσαν το πότε θα γίνουν εκλογές και το πώς θα γίνει να μην κυβερνήσει ποτέ ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι τριπλές εκλογές το 2019 , οι προεδρικές το 2020 που μπορούν να ανακόψουν την πορεία της όποιας κυβέρνησης και η πιθανότητα να έρθει ξανά στη Βουλή η απλή αναλογική εάν μπορούσε να ψηφιστεί από 180 βουλευτές ώστε να ισχύει από τις αμέσως επόμενες κάλπες κυριάρχησε μεταξύ των κυβερνητικών βουλευτών.
Γενικότερα, το ζητούμενο γι αυτούς ήταν να κοπεί η πορεία του Μητσοτάκη. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις φάνηκε το θέμα αυτό να είναι καθαρά προσωπικό, δηλαδή να εστιάζεται στο πρόσωπο του Κ.Μητσοτάκη και όχι συνολικά στη Νέα Δημοκρατία. Οι κατηγορίες των βουλευτών που έκαναν συζητήσεις χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες : Εκείνοι που συζητούσαν σε πιο βαθύ πολιτικό επίπεδο, και εκείνοι που δεν φάνηκε να καταλαβαίνουν και πολλά πράγματα και περιορίστηκαν σε ότι κυριαρχεί επιφανειακά και στα μέσα ενημέρωσης. Για τους πρώτους, η ομιλία που σηματοδότησε τις προθέσεις της αριστεράς , δηλαδή «ποτέ Μητσοτάκης» ήταν αυτή του Νίκου Φίλη. Ο ίδιος, αφού παραδέχτηκε ότι «ψηφίζουμε μνημόνιο, μην γελιόμαστε» περιέγραψε ως στόχο της αριστεράς να μην έρθει στην εξουσία ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και όσοι μίλησαν μαζί του δεν σκληρά υπέρ αυτής της θέσης, πέρα και πάνω από τα μνημόνια.
Συνήθως,κάθε φορά που ερχόταν μνημόνιο ή μεσοπρόθεσμο στη Βουλή, όλοι οι βουλευτές και κυρίως της συμπολίτευσης ήταν ανήσυχοι. Ακόμα και στο προηγούμενο, το 2015, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έτρεχαν μέχρι την τελευταία στιγμή να αλλάξουν διατάξεις, να διορθώσουν άλλες, κάποιοι έλεγαν ότι δεν ψηφίζουν και μπαινόβγαιναν στο γραφείο του πρωθυπουργού. Το ίδιο γινόταν και στις προηγούμενες κυβερνήσεις με τους βουλευτές να πιέζουν τους υπουργούς να κάνουν αλλαγές και να τρέχουν στην γραμματεία της κυβέρνησης.
Για πρώτη φορά, αυτό δεν έγινε μέσα στην εβδομάδα. Ακόμα και όταν, την Τετάρτη, αντιπροσωπεία των ένστολων που διαδήλωνε μπήκε στη Βουλή για συνάντηση με το προεδρείο, κανείς δεν ήταν κοντά τους , εκτός από τον βουλευτή της ΝΔ Δ. Κυριαζίδη από την Δράμα ο οποίος είναι απόστρατος της Αστυνομίας.
Όμως και οι βουλευτές της ΝΔ δεν είχαν μεγάλη διάθεση για κόντρες. Και οι δικές τους συζητήσεις αφορούσαν περισσότερο την επόμενη μέρα, τι θα κάνει τώρα η ΝΔ αφού οι εκλογές απομακρύνονται και πως θα καταφέρει να διατηρήσει ψηλά την αντιπολιτευτική δυναμική.
Αποκορύφωμα της σήψης του πολιτικού συστήματος ήταν η φράση του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι δεν μας βλέπουν γιατί έχει survivor το οποίο μάλιστα και χειροκρότησαν όσοι βουλευτές ήταν μέσα στην αίθουσα. Μόνο που το survivor που βλέπει ο κόσμος, το ζει και στην πραγματικότητα αλλά αυτό μάλλον προκαλεί την ίδια χαρά σε αυτούς που το επικαλούνται. Οι παλαιότεροι βουλευτές δεν έκρυβαν την απογοήτευσή τους για το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού στη Βουλή που δίνει και αφορμή για την περαιτέρω απαξίωση της πολιτικής. Είναι αυτοί που δεν είδαν ως «γκάφα» την παραδοχή του εισηγητή του νομοσχεδίου ότι «εγώ ξέρω μπακαλίστικα οικονομικά» και ότι «παλιά δούλευα σε συνεργείο». Το είδαν ως ένα καλοστημένο γενικότερο σχέδιο της κυβέρνησης για την απαξίωση, ώστε να αισθάνεται ο αγράμματος, ο υπάλληλος, ο μεροκαματιάρης ότι ένας από αυτούς είναι στο κοινοβούλιο και τους εκπροσωπεί.