Αθανασία ΒιδάληΣύμφωνα με τον κ. Ηλιόπουλο, ο Δήμος Αθηναίων πρέπει να αποτελέσει ένα σημαντικό πεδίο υλοποίησης κοινωνικής πολιτικής απαντώντας στις πληγές από την κρίση. Να δουλέψει για τα «μικρά» και καθημερινά, που όμως είναι πολύ σημαντικά, όπως οι ελεύθεροι χώροι, η καθαριότητα και ο φωτισμός, ιδιαίτερα στις υποβαθμισμένες γειτονιές. Να προχωρήσει το ζήτημα των ουσιαστικών αναπλάσεων που πρέπει να γίνουν στην Αθήνα, όπως αυτές των Προσφυγικών, της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων, της ανάπλασης της περιοχής γύρω από το Μουσείο. Να υπερασπιστεί το δικαίωμα στην κατοικία απέναντι στη γιγάντωση του real estate και του Airbnb και τέλος, να λειτουργήσει ως ασπίδα προστασίας απέναντι στους νεοναζί. Η Αθήνα δεν είναι άλλος ένας σταθμός, στην Αθήνα δεν είμαστε περαστικοί, είπε ο υποψήφιος της δημοτικής κίνησης «Ανοιχτής Πόλης».
Αναφερόμενος στα καθημερινά προβλήματα στις γειτονιές υποστήριξε, ότι «το να έχεις μεγαλώσει σε μια γειτονιά όπως τα Πατήσια, τα Σεπόλια ή ο Κολωνός, το πράσινο, η καθαριότητα και οι ελεύθεροι χώροι είναι όροι αξιοπρέπειας δεν είναι κάτι ακαδημαϊκό» και όλα αυτά «είναι ένα από τα βασικά κριτήρια στο τέλος της ημέρας είναι για ποιον δουλεύει ο δήμαρχος. Ποιες είναι οι προτεραιότητες σου, ποιες οι ιεραρχήσεις σου».
Παράλληλα αναφέρθηκε και στα τεράστια κενά του Δήμου Αθηναίων στον τομέα της Κοινωνικής Πολιτικής, του Αθλητισμού, του Πολιτισμού καθώς όπως σημείωσε για το 2018 αν και είχαν προϋπολογιστεί 80 εκατομμύρια ευρώ για τέτοιες δράσεις και τελικά εκτελέστηκαν μόλις τα 40 εκατ. και αυτό είναι για «αδιανόητη υποεκτέλεση».
Ο κ. Ηλιόπουλος απαντώντας στην κριτική που δέχεται, παρατήρησε ότι «το να εγκαταλείπει κάποιος μια υπουργική θέση για να πάει στον Δήμο δείχνει μια αντίστροφη πορεία από αυτήν που έχουμε μάθει», και υποστήριξε πως ένα από τα βασικά προβλήματα που έχουμε στην Αθήνα είναι ότι όλα αυτά οι δημοτικές αρχές ήταν πάρα πολύ κοντά στο κεντρικό πολιτικό σύστημα, πάρα πολύ κοντά στην πλατεία Συντάγματος και πάρα πολύ μακριά από τις γειτονιές της Αθήνας -και αυτό πρέπει να αλλάξει.
Για τον Κώστα Μπακογιάννη είπε ότι «πάντα ο καθένας κρίνεται από τις προτεραιότητες που θέτει». Άλλωστε, πρόσθεσε, «όταν κάποιος σε μια πόλη που έχει περάσει όλα αυτά που έχει περάσει μέσα στην κρίση, που βλέπει τις πληγές της κρίσης, που βλέπει τις τεράστιες ανισότητες, θεωρεί ότι το πρώτο ζήτημα είναι το ζήτημα - ούτε καν της ασφάλειας - είναι της αστυνόμευσης, γιατί η ασφάλεια είναι πολύ ευρύτερη έννοια, αυτομάτως υπάρχει ένα θέμα», ανέφερε και ζήτησε να συνεννοηθούν όλοι για το «οι νεοναζί και η Ακροδεξιά είναι πρόβλημα για το ζήτημα της ασφάλειας, είναι κομμάτι του προβλήματος, δεν είναι κομμάτι της λύσης. Το να επιλέγει ο κ. Μπακογιάννης που αναδεικνύει αυτό το ζήτημα, η πρώτη του εμφάνιση να γίνει σε μια γειτονιά, που αποτέλεσε το εργαστήριο για την ανάδειξη της Χρυσής Αυγής στην Αθήνα και των νεοναζί, στον 'Αγιο Παντελεήμονα, αντικειμενικά δείχνει μια στρατηγική, "κουμπώνει" αυτομάτως με την κεντρική στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας».
Και, κλείνοντας ο Ν. Ηλιόπουλος, «βλέπουμε μια απότομη στροφή ενός ανθρώπου που είχε οικοδομήσει ένα πιο ήπιο, φιλελεύθερο προφίλ, μια πολύ απότομη στροφή στο κομμάτι "νόμος και τάξη". Δηλαδή αυτομάτως γίνεται ο υποψήφιος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Αθήνα και την ίδια στιγμή ανοίγει όλον τον δίαυλο διαλόγου με την άκρα δεξιά».
