Ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο «ξανθός» της χρυσή εποχής του ελληνικού μπάσκετ, πέρασε και αυτός στην αιωνιότητα σήμερα, Τετάρτη, 4 Οκτωβρίου, αφήνοντας πίσω του ως παρακαταθήκη ένα τεράστιο έργο ως προπονητής του Άρη, του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ αλλά και της Εθνικής Ελλάδος το μακρινό 1980-'81 και το πιο κοντινό σ' εμάς 2002-03.
Για τη δουλειά του έχουν γραφτεί πολλά κι έχουν ακουστεί ακόμα περισσότερα, όπως και για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε την τύχη να έχει στον μεγάλο Άρη της δεκαετίας του '80 τους Νίκο Γκάλη και Παναγιώτη Γιαννάκη αλλά και χωρίς αυτούς κατάφερε να αναμορφώσει τον μπασκετικό Ολυμπιακό, κατά τη δεκαετία του '90, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του τότε αφεντικού της ευρθρόλευκης ΚΑΕ, Σωκράτη Κόκκαλη.
Οι τίτλοι του λένε πολλά αν όχι τα πάντα γι αυτόν τον ιδιόρυθμο χαρακτήρα και προπονητή:
- 12 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 8 με τον Άρη (1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990) και 4 με τον Ολυμπιακό (1993, 1994, 1995, 1996).
- 6 Κύπελλα Ελλάδας: 5 με τον Άρη (1985, 1987, 1988, 1989, 1990) και 1 με τον Ολυμπιακό (1994).
- Επίσης κατέκτησε 3 φορές τη δεύτερη θέση στο Πρωτάθλημα Ελλάδας (Άρης το 1984, Ολυμπιακός το 1992 και ΑΕΚ το 1997), ενώ υπήρξε 2 φορές φιναλίστ του Κυπέλλου Ελλάδας (Άρης το 1984 και ΑΕΚ το 1998).
Από τα στιμιότυπα που αφήνει πίσω του ο Γιάννης Ιωαννίδης τα Dnews σταχυολογούν τα εξής:
- Το τσιγάρο που κρατούσε μόνιμα στα ακροδάχτυλά του
- Το σακάκι που... πρόσφερε σε κάθε διαιτητή για τον οποίο εκτιμούσε ότι τον «έκλεβε»
- Τις εμμονές του με τα γούρια όπως για παράδειγμα τις μαύρες γάτες και
- Τις επικές του ατάκες σε συνεντεύξεις τύπου όταν στριμωγμένος από τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων επιστράτευε το αφοπλιστικό επιχείρημα «μη με λες εμένα τέτοια».
Συμφωνούσες ή διαφωνούσες μαζί του, ΠΑΟΚτζής ή Παναθηναϊκός δεν μπορούσες να μην του αναγνωρίσες ότι υπήρξε ένας γνήσιος μπασκετικός τύπος με αγάπη για το καλό του αθλήματος και πάθος -ακόμα και παράτολμο ή παράταιρο- για την ομάδα που προπονούσε.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης έφυγε σήμερα, σε ηλικία 78 ετών, χτυπημένος από σοβαρό πρόβλημα υγείας που δεν του επέτρεπε να βγαίνει από το σπίτι του στην Αθήνα. Είχε γράφει την αυτοβιογραφία του με την βοήθεια των δημοσιογράφων Βασίλη Σκουντή και Δημήτρη Καρύδα αλλά δεν εκδόθηκε έως σήμερα.
«Στη ζωή το ιδανικό είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Αν δεν μπορείς να καταφέρεις το ιδανικό, καλό είναι να μπορείς να αγαπάς, γιατί έτσι αισθάνεσαι. Εάν απλά αγαπιέσαι, δεν αισθάνεσαι τίποτα», ήταν μία από τις δεκάδες ατάκες και φράσεις του που έχουν γράψει ιστορία. Ούτε ο ίδιος δεν μπορούσε να φανταστεί όταν κατακτούσε την μία κορυφή μετά την άλλη πόσο μεγάλη είναι η υπογραφή του στο μπάσκετ, στο άθλημα που και ο ίδιος έβαλε το λιθαράκι του για να το λατρέψουμε.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν ένα κράμα ταλέντου, πάθους, αφοσίωσης, αγάπης για την δουλειά, επιμονής, εξυπνάδας, ιδιαιτερότητας, μαχητικότητας, ξεροκεφαλιάς, αλλά και ενός είδους ανδρισμο που στις μέρες μας τείνει να εκλείψει.
Οι φίλοι του μπάσκετ θα τον θυμόμαστε με σεβασμό είτε υπήρξαμε αντίπαλοί του είτε οπαδοί του!