Η ελληνική πλευρά θέλει όσο τίποτα άλλο να αποφύγει τα μεγάλα «αγκάθια» του ασφαλιστικού και των ομαδικών απολύσεων . Είναι γνωστή εξάλλου η «κόκκινη» γραμμή που έχει τοποθετήσει το ΠΑΣΟΚ σε αυτά τα δύο «καυτά» ζητήματα, θεωρώντας ότι ενδεχόμενες αλλαγές προς το δυσμενέστερο θα προκαλέσουν «έκρηξη» στην κοινοβουλευτική του ομάδα.
Αναφορικά με τον συνδικαλιστικό νόμο, στις αλλαγές που έχουν προταθεί από την τρόικα, κορυφαία θεωρείται η τροποποίηση του τρόπου προκήρυξης των απεργιών.
Εάν γίνει αποδεκτή η θέση της τρόικας, στο εξής για να προκηρυχθεί μια απεργία δεν θα αρκεί η ψήφος της πλειοψηφίας ενός ΔΣ κάποιου κλάδου, αλλά θα πρέπει να συμφωνεί το 50% + 1 του συνόλου των εργαζομένων σε αυτόν. Έτσι, οι συνδικαλιστές εκτιμούν ότι στην ουσία γίνεται πάρα πολύ δύσκολη, έως αδύνατη η προκήρυξη μιας απεργίας και χάνουν οι εργαζόμενοι ένα έσχατο μέτρο αντίδρασης απέναντι σε εργοδοτικές αποφάσεις που δεν τους βρίσκουν σύμφωνους.
Από τις υπόλοιπες αιτιάσεις της τρόικας, ξεχωρίζουν η μείωση των συνδικαλιστικών αδειών, οι αλλαγές στην χρηματοδότηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων και επίσης η τροποποίηση των κανόνων που ισχύουν για τις απολύσεις των συνδικαλιστών. Η πλευρά της ΓΣΕΕ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε καμία τέτοια αλλαγή και το διαπραγματευτικό της ατού είναι η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO). Στην πρόσφατη συνάντηση, στις αρχές Οκτωβρίου, μεταξύ των κοινωνικών εταίρων στη Γενεύη, παρουσία και του υπουργού Εργασίας, Γιάννη Βρούτση, το ILO χαρακτήρισε ως έναν από τους πιο δημοκρατικούς, το νόμο που ισχύει στην Ελλάδα για τα ζητήματα του συνδικαλισμού. Συνεπώς, η Συνομοσπονδία θεωρεί ότι οποιαδήποτε ανακίνηση ενός τέτοιου θέματος, εξυπηρετεί άλλα, κυρίως εργοδοτικά, συμφέροντα.
Μόνο τυχαία δεν είναι ως προς αυτό και η χθεσινή ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Εμπορίου (ΟΙΥΕ), που χαρακτήρισε «κουκουλοφόρους της τρόικας» τον ΣΕΤΕ, τον ΣΕΛΠΕ και τον ΣΕΒ. Μάλιστα, η Ομοσπονδία κατηγόρησε ανοιχτά τις παραπάνω εργοδοτικές οργανώσεις ότι ευθύνονται για τη διάλυση του εργασιακού δικαίου στη χώρα (μείωση κατώτατου μισθού, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, κυριαρχία μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης). Επίσης, τόνισε ότι οι ίδιοι εργοδοτικοί φορείς βρίσκονται πίσω από τις νέες αιτιάσεις των τροϊκανών για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και για αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο.