Το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε επί της αρχής από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ ψήφισαν "παρών". Το ΚΚΕ, η Χρυσή Αυγή και η ομάδα των ανεξάρτητων βουλευτών, καταψήφισαν.
Το νομοσχέδιο συνιστά ένα ακόμα βήμα ενοποίησης του δικαστικού χώρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς δίνει τη δυνατότητα σε υπόδικους ή και κατάδικους, να περάσουν την προσωρινή τους κράτηση, ή να εκτίσουν την ποινή τους, στη χώρα καταγωγής τους. Από την άλλη πλευρά, οι χώρες όπου το αδίκημα έχει σημειωθεί, διατηρούν το δικαίωμα να υποχρεώσουν τον καταδικασθέντα να εκτίσει την ποινή του στο κράτος όπου καταγράφεται η "συνήθης διαμονή του", ή στο κράτος-μέλος της εθνικότητάς του, χωρίς τη συναίνεσή του - κάτι για το οποίο εκφράστηκαν αρκετοί προβληματισμοί από την πλευρά της αντιπολίτευσης.
Βασικό επιχείρημα της συμπολίτευσης, (το οποίο δεν έτυχε ιδιαίτερης αντίκρουσης) υπήρξε το ότι με την εφαρμογή του νομοσχεδίου, δημιουργούνται προϋποθέσεις για μια πρώτη αποσυμφόρηση των φυλακών, δεδομένου ότι σήμερα, στις ελληνικές φυλακές εκτίουν την ποινή τους 896 κατάδικοι από χώρες-μέλη της Ε.Ε.. Από την άλλη, όπως ανέφερε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Χ. Αθανασίου, παρότι οι συνθήκες στα ελληνικά σωφρονιστικά καταστήματα δεν είναι καλές και παρατηρείται συνωστισμός (το 83% των κρατουμένων είναι αλλοδαποί οικονομικοί μετανάστες), "οι κρατούμενοι προτιμούν να εκτίσουν στην Ελλάδα την ποινή τους - κι αυτό λέει πολλά".
Ο κος Αθανασίου τόνισε επίσης, πως το δικαίωμα του κρατούμενου, να εκτίσει την ποινή του σε ένα άλλο κράτος-μέλος από εκείνο όπου εκδικάστηκε η υπόθεσή του, του δίνει και το δικαίωμα για μια προσαρμογή εκτέλεσης της ποινής του σε ένα ευνοϊκότερο καθεστώς, εφόσον στο δεύτερο κράτος το ποινικό σύστημα είναι ελαστικότερο.
Εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου συνέδεσε τις διατάξεις του νομοσχεδίου με υποθέσεις που τάραξαν την επικαιρότητα, όπως η υπόθεση Χριστοφοράκου, για να υποστηρίξει πως "το περιεχόμενο του νομοθετήματος μπορεί να επηρεάσει άμεσα την ποινική μεταχείριση προσώπων που ενέχονται στις μεγαλύτερες υποθέσεις διαφθοράς ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης και δυστυχώς, οι διατάξεις του δεν πείθουν για τη διασφάλιση της ποινικής αξίωσης της πολιτείας".
Μια άλλη ένσταση που κατέθεσε η αξιωματική αντιπολίτευση δια του Σταύρου Κοντονή, αφορούσε την "άρση του διπλού αξιόποινου" (σ.σ. όπου προϋπόθεση για έκδοση ενός καταζητούμενου ατόμου, είναι το αξιόποινο της ίδιας πράξης και στις δύο χώρες) - κάτι που αποτελούσε κατάκτηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού.