Είναι ενδεικτικό ότι η υπόθεση που επιδήκασε ο Αρειος Πάγος και αφορούσε αντιδικεία 3 εμποροϋπαλλήλων και του εργοδότη τους στις Σέρρες .Ο εργοδότης ισχυρίστηκε ότι οι εργαζόμενες αυτές ότι κατά τη σύναψη της σύμβασης εργασίας με την κάθε μία από αυτές συμφωνήθηκε η εργασία επί εξαήμερο και όχι πενθήμερο και ότι με τη σταθερή και συνεχή απασχόλησή τους επί εξαήμερο ανατράπηκε στην πράξη το σύστημα της προβλεπόμενης εκ του νόμου πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, γεγονός που συνεπαγόταν ευνοϊκότερους όρους για τις εργαζόμενες.
Αυτό γιατί με την εξαήμερη απασχόλησή τους συμπληρώνονταν σαράντα ώρες εβδομαδιαίας εργασίας και αμείβονταν με πλήρεις και όχι μειωμένες αποδοχές, ενώ σύμφωνα με το πενθήμερο σύστημα απασχόλησης η λειτουργία του καταστήματος κατά τις εργάσιμες ημέρες Δευτέρα έως Παρασκευή δεν υπερβαίνει τις σαράντα ώρες και το μειωμένο ωράριο εργασίας συνεπάγεται μειωμένες αποδοχές για τις εργαζόμενες.
Ο Αρειος Πάγος απάντησε, όμως, ότι η αναγραφή των ανωτέρω ημερών δεν έχει την έννοια ότι συμφωνήθηκε η εξαήμερη εργασία, αλλά ότι εντός του πενθημέρου θα μπορούσε να περιλαμβάνεται ως ημέρα εργασίας, κατά περίπτωση, και η ημέρα του Σαββάτου, κατά την οποία λειτουργούσαν τα εμπορικά καταστήματα.
Εξάλλου, ακόμα και αν ήθελε θεωρηθεί ότι ο σχετικός όρος περί χρόνου απασχόλησης στη γνωστοποίηση ατομικών όρων εργασίας αφορούσε εξαήμερη απασχόληση, η σχετική συμφωνία για απασχόληση των εργαζόμενων και έκτη ημέρα την εβδομάδα είναι άκυρη, διότι πρόκειται για εργασία παρεχομένη εκτός των ημερών της πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας, δηλαδή σε ημέρα ανάπαυσης, δοθέντος ότι οι διατάξεις περί πενθημέρου είναι αναγκαστικού δικαίου και ιεραρχικά ανώτερες από την ιδιωτική βούληση ή την τακτική της επιχείρησης.
H απόφαση του Αρειου Πάγου :
Αν ο μισθωτός εργάστηκε, σε επιχείρηση που εφαρμόζεται η πενθήμερη εβδομάδα εργασίας και έκτη ημέρα την εβδομάδα (εκτός Κυριακής ή εξαιρετέας ημέρας ή αναπληρωματικής ανάπαυσης λόγω εργασίας κατά την Κυριακή) η σχετική συμφωνία για απασχόλησή του κατά την ημέρα αυτή, ως απαγορευμένη από τους ως άνω κανόνες δημόσιας τάξης, είναι άκυρη, αφού πρόκειται για εργασία παρεχόμενη εκτός των ημερών της εβδoμαδιαίας εργασίας, ήτοι σε ημέρα ανάπαυσης, και δικαιούται για αυτήν αποζημίωση κατά τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού, η οποία συνίσταται στις αποδοχές που ο εργοδότης θα κατέβαλλε ως αμοιβή σε άλλο μισθωτό, που θα απασχολούσε με έγκυρη σύμβαση εργασίας, με τις ικανότητες και τα προσόντα του απασχοληθέντος (χωρίς να λαμβάνονται υπ' όψη οι λοιπές προσωπικές περιστάσεις του τελευταίου), αφού κατά το ποσό αυτό, που δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το νόμιμο ωρομίσθιο, καθίσταται χωρίς νόμιμη αιτία πλουσιότερος ο εργοδότης, χωρίς να δικαιούται και οποιαδήποτε άλλη προσαύξηση.