Κρύο, ζέστη, βροχή, ακραίες συμπεριφορές των πελατών αλλά και των εργοδοτών, η επικινδυνότητα στους δρόμους, τα σοβαρά ατυχήματα είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της δουλειάς του ντελίβερι. Όσο οι υπόλοιποι περιμένουν με άνεση στο σπίτι, είτε στο γραφειο την παραγγελία τους οι διανομείς είναι εκεί έξω αντιμετωπίζοντας ένα καθημερινό γολγοθά.
Ένας κλάδος με πολλά εργασιακά προβλήματα αφού αν δεν ανήκεις σε μία μεγάλη εταιρία αρκετοί από τους εργαζόμενους είναι ανασφάλιστοι, δεν τους παρέχουν μηχανάκι και πολλές φορές ούτε τα έξοδα της βενζίνης τους. Όπως και τον εξοπλισμό για την προστασία τους όπως κράνος, μπουφάν, αδιάβροχα, χούφτες για το κρύο.
Η Μαρία είναι 26 ετών και τα τελευταία δύο χρόνια εργάζεται ως ντελίβερι 16 ώρες την ημέρα προκειμένου να αγοράσει ένα αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις της.
«Είναι μία δύσκολη δουλειά. Δεν με ενοχλεί το πέρα δώθε, όσο οι συμπεριφορές των πελατών, των οδηγών που δεν τηρούν τους κανόνες στο δρόμο. Περνάνε με στοπ, με κόκκινο, δεν υπολογίζουν τίποτα. Ξέρω ότι και εμείς πολλές φορές πάνω στην βιασύνη μας οδηγούμε επικίνδυνα. Φυσικά αυτό είναι λάθος και δεν μας δικαιολογώ. Πέρσι είχα ένα ατύχημα όταν ένα αυτοκίνητο πέρασε το στοπ και με χτύπησε. Ευτυχώς δεν έπαθα κάτι σοβαρό γιατί και οι δυο δεν «τρέχαμε». Γνωρίζω οτι δουλεύω αρκετές ώρες αλλά έχω βάλει ένα στόχο και θα τα καταφέρω. Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν πολλές γυναίκες ντελίβερι, συγκριτικά με τους άνδρες. Βέβαια δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα. Αντιθέτως οι συνάδελφοι μου με προσέχουν γιατί είμαι η μοναδική κοπέλα ντελίβερι στο μαγαζί».
Έλλειψη συνείδησης και αγένεια
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους εργαζόμενους δεν είναι τόσο οι καιρικές συνθήκες αλλά η συμπεριφορά των ανθρώπων.
«Άργησα να του πάω τον καφέ 10 λεπτά επειδή έβρεχε καταρρακτωδώς και ο πελάτης με έβριζε. Πήρε τηλέφωνο μέχρι και στο μαγαζί να κάνει παράπονα. Η αγένεια και η έλλειψη συνείδησης είναι το χειρότερο. Όπως καταλαβαίνετε εμείς κάνουμε τη δουλειά μας και δεν μπορούμε να απαντήσουμε με τον ίδιο τρόπο. Όταν του άφησα τον καφέ είχα σαστίσει. Ήμουν κυριολεκτικά μούσκεμα και εκείνος ωρυόταν γιατί άργησε ο καφές. Πήρε τον καφέ και μου έκλεισε την πόρτα στα μούτρα. Είχα σαστίσει. Είναι απίστευτο το πως σκέφτονται και λειτουργούν ορισμένοι άνθρωποι», αναφέρει ο Ντίνος στο Dnews.
Εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούν στη χώρα μας, ο Δημήτρης στα 50 του απολύθηκε και έπιασε δουλειά ως διανομέας. Όπως λέει στο Dnews είναι μία δύσκολη δουλειά που δεν μπορεί να την κάνει ο οποιοδήποτε. Τις περισσότερες φορές οι εργοδότες τους πιέζουν να παραδίδουν γρήγορα, ενώ τους φορτώνουν με όσες παραγγελίες μπορούν για να μειώνουν τα δρομολόγια.
«Είμαι 50 ετών, έχω μάθει ότι και να συμβαίνει να είμαι ευγενικός με τον κόσμο. Εκτός από την αγένεια των πελατών μεγάλο πρόβλημα είναι και η συμπεριφορά των εργοδοτών. Έχω αλλάξει τρεις μέχρι στιγμής, καθώς οι απαιτήσεις που έχουν πολλοί όπως το να πηγαίνει πολύ γρήγορα η παραγγελία στον πελάτη ή το γεγονός που δεν θέλουν να μας καλύψουν όλα τα ένσημα ή τα έξοδα για τις βενζίνες, είναι απαράδεκτες. Γενικότερα με αυτή την δουλειά συνειδητοποιώ ότι μέρα με την μέρα ο κόσμος είναι σε πολύ κακή ψυχολογική και ψυχική κατάσταση. Θα μου πείτε γιατί μένω στον κλάδο. Ο βασικότερος λόγος είναι το φιλοδώρημα που μαζεύω και από την στιγμή που έχουμε μία οικογένεια να συντηρήσουμε με την γυναίκα μου, αν δεν βρω κάτι καλύτερο και πιο σταθερό δεν μπορώ να φύγω».