Τάσος ΣκλάβοςΜε τον Σιμόν Πέρες χάνεται μία ιστορική φυσιογνωμία, ο τελευταίος επιζών της γενιάς των πατέρων του κράτους του Ισραήλ και ένας από τους κύριους αρχιτέκτονες των συμφωνιών του Οσλο που έθεσαν τις βάσεις της παλαιστινιακής αυτονομίας στη δεκαετία του ΄90.
Οι μεγάλοι σταθμοί στη ζωή του
2 Αυγούστου 1923: Γέννηση στη Βισνέβα της Πολωνία (σημερινή Λευκορωσίας) του Σιμόν Πέρσκι, που θα πάρει αργότερα το εβραϊκό ψευδώνυμο Πέρες (Αετός).
1934: Αφιξη στην Παλαιστίνη.
1959: Εκλέγεται βουλευτής του Mapai, πρόδρομου του Εργατικού Κόμματος του Ισραήλ.
1984-1986: Πρωθυπουργός κυβέρνησης εθνικής ενότητας Εργατικού Κόμματος-Λικούντ.
1993: Εποπτεύει τις μυστικές διαπραγματεύσεις με την οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης που θα οδηγήσουν στην υπογραφή των συμφωνιών του Οσλο.
1994: Δέχεται το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης μαζί με τον Γιτζάκ Ραμπίν και τον Γιάσερ Αραφάτ για τον ρόλο τους στην παλαιστινο-ισραηλινή ειρηνευτική διαδικασία.
1995: Μετά την δολοφονία του Γιτζάκ Ραμπίν, στις 4 Νοεμβρίου 1995, ο Σιμόν Πέρες τον διαδέχεται στην ηγεσία της κυβέρνησης και του Εργατικού Κόμματος.
Ιούνιος 2007: Εκλέγεται πρόεδρος του Ισραήλ.
Ιούλιος 2014: Εννέα ημέρες πριν από τα 91α του γενέθλια αποσύρεται διακριτικά από την προεδρία, εν μέσω πολέμου στη Γάζα, μεταβιβάζοντας τις εξουσίες του στον Ρούβεν Ρίβλιν.
