Η περίπτωση του δολοφόνου του αστυνομικού Ξαβιέ Ζυζελέ στο Σανζ Ελιζέ στο Παρίσι στις 20 Απριλίου, αλλά και η επίθεση στην Νίκαια στις 14 Ιουλίου, για παράδειγμα, έχουν τις ρίζες τους περισσότερο στην νεύρωση, την ψυχική νόσο ή την θανατηφόρα ενέργεια διαφυγής, παρά στην ισλαμική τρομοκρατία.
«Είναι αυτό που ονομάζω "μεταφορικός τζιχαντισμός" », εξηγεί ο Φαρχάντ Χοσροχαβάρ, της Ecole des Ηautes Etudes en Sciences Sociales. «Καποιος που διάγει παραβατική ζωή, που έχει βαρεθεί τη ζωή του, που έχει μία εμμονή. Μπορεί να είναι κατά της αστυνομίας, όπως είναι ο δολοφόνος του Σανζ Ελιζέ».
«Κυρίως ήθελε να επιτεθεί σε αστυνομικούς. Εάν το είχε κάνει χωρίς να αναφερθεί στο Ισλαμικό Κράτος, θα επρόκειτο για ένα δραματικό περιστατικό του αστυνομικού δελτίου. Με το να γλιστρήσει ένα χαρτί που γράφει Ισλαμικό Κράτος στην τσέπη, του έδωσε άλλη διάσταση που δεν θα είχε διαφορετικά», εξηγεί.
Τον Μάρτιο 2016, ένας Γερμανός 27 ετών επετέθη με μαχαίρι κατά τεσσάρων ανθρώπων κοντά στο Μόναχο, σκοτώνοντας έναν και φωνάζοντας «Αλλάχ Ακμπάρ». Μετά την ανάκρισή του, οι γερμανικές δεν κατόρθωσαν να επιβεβαιώσουν κανένα ισλαμιστικό κίνητρο και διαβεβαίωσαν ότι επρόκειτο για έναν «ανισόρροπο».
πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ