Σε όλα ή σε ορισμένα από αυτά τα σημεία (Ουκρανία, Μέση Ανατολή και Θάλασσα της Κίνας), τα στρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών (και των Ευρωπαίων συμμάχων τους), της Ρωσίας , του Ιράν και της Κίνας εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα.
Στην Ουκρανία , η ρωσική εισβολή βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και περίπου 600 ημέρες , με τα στρατεύματα της Μόσχας να έχουν οχυρωθεί στην Κριμαία και την Ανατολή από το 2014 και σε μεγάλο μέρος των ακτών της Μαύρης Θάλασσας εδώ και μήνες.
Παρά τη σαφή υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς το Κίεβο, δεν πρόκειται για άμεσο πόλεμο μεταξύ υπερδυνάμεων, αλλά η σύγκρουση είναι το πιο προφανές παράδειγμα μιας ευρύτερης σύγκρουσης σε διαφορετικά μέτωπα. Όχι μόνο στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά και στη Μέση Ανατολή και την Αφρική .
Όπως αναφέρει δημοσίευμα του rtve, σε αυτές τις περιοχές, η Μόσχα και το Πεκίνο έχουν αποκτήσει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική επιρροή, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και άλλοι δυτικοί παράγοντες έχουν υποχωρήσει.
Από τη Συρία έως το Ιράκ και από την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία έως το Μάλι, σήμερα η Κίνα και η Ρωσία έχουν αποκτήσει μια δύναμη που δύσκολα μπορούσε να φανταστεί κανείς πριν από 10 ή 20 χρόνια , σε περιοχές που σχετίζονται με τα συμφέροντα και την ασφάλεια της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Από το Σάββατο, η παλαιστινιακή-ισραηλινή σύγκρουση έχει αναζωπυρωθεί όπως ποτέ άλλοτε εδώ και δεκαετίες και με ανησυχητικές περιφερειακές επιπτώσεις. Το Ισραήλ φοβάται μια επίθεση από διάφορα σημεία. Από τη Γάζα, αλλά και από το βορρά, από το Λίβανο, μέσω της Χεζμπολάχ, της σιιτικής ομάδας που, όπως και η σουνιτική Χαμάς, χρηματοδοτείται από το Ιράν.
Η Τεχεράνη αναλύει εδώ και αρκετό καιρό τις διπλωματικές κινήσεις στην περιοχή -που προωθούνται από τις Ηνωμένες Πολιτείες από την εποχή του Ντόναλντ Τραμπ- οι οποίες έχουν επιτύχει να εξομαλύνουν τις σχέσεις αρκετών αραβικών χωρών και δυνάμεων του Περσικού Κόλπου με το Ισραήλ.
Σύμφωνα με δηλώσεις του εμπειρογνώμονα, Hussein Ibish, (Ινστιτούτο Αραβικών Κρατών του Κόλπου στην Ουάσιγκτον) στην Wall Street Journal , «η οικοδόμηση ειρηνευτικών διαδικασιών με την Αίγυπτο και την Ιορδανία και η επέκταση των δεσμών του Ισραήλ με τις χώρες του Κόλπου θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια αλυσίδα συμμάχων των ΗΠΑ. Η οποία θα ένωνε τρία κρίσιμα σημεία για το παγκόσμιο εμπόριο : τη διώρυγα του Σουέζ, το Στενό του Ορμούζ και το Στενό Μπαμπ Αλ Μανντέπ, που συνδέει την Ερυθρά Θάλασσα με την Αραβική Θάλασσα».