«Είμαι η Άλμα. Μην βοηθήσετε εμένα πρώτα. Βοηθήστε τη μαμά μου και τον μπαμπά μου. Και παρακαλώ βοηθήστε τον αδελφό του, τον Τάραζαν. Είναι μωρό, 18 μηνών», φώναζε κάτω από τα συντρίμμια στους διασώστες.
Το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου, η 12χρονη Άλμα Τζαρούρ βρέθηκε θαμμένη κάτω από τα συντρίμμια ενός πενταώροφου κτιρίου στην πόλη της Γάζας, για περισσότερες από τρεις ώρες. «Θέλω να δω τους αδελφούς μου και την αδελφή μου. Μου έλειψαν», φώναζε.
Ο διασώστης έφτασε πρώτα στην Άλμα. Το κορίτσι απεγκλωβίστηκε, καλυμμένη με σκόνη αλλά δίχως σοβαρά τραύματα. Τη ρώτησαν πού ήταν η οικογένειά της. Εκείνη τους έδειξε τα συντρίμμια δεξιά και αριστερά της.
Τρεις μήνες έχουν περάσει από αυτά τα τραγικά γεγονότα, τα οποία διηγείται στο BBC. Πλέον, ζει μαζί με την οικογένεια του θείου της, Σάμι, σε μια τέντα στη Ράφα.
«Θυμάμαι να ξυπνάω κάτω από τα συντρίμμια. Κοίταξα το iPad και είδα ότι ήταν 09:00. Ήλπιζα ότι ο αδελφός μου, ο Τάραζαν, ήταν ακόμα ζωντανός. Τον φώναζα και ήλπιζα ότι κάποιος θα ήταν ζωντανός. Μπορούσα να μυρίσω το αίμα. Έσταζε πάνω μου. Και ούρλιαζα να μας σώσει κάποιος. Άκουγα και άλλους να φωνάζουν», περιγράφει.
Όμως, μετά τον απεγκλωβισμό της, η Άλμα είδε το πτώμα του Τάραζαν. «Σήκωσα την κουβέρτα που τον κάλυπτε. Τον βρήκα σε απίστευτη κατάσταση, το κεφάλι του κομμένο», λέει και σιωπά.
«Εύχομαι να είχα πεθάνει αφού είδα τον αδελφό μου έτσι. Ήταν μόλις 18 μηνών. Τι έκανε σε αυτό τον πόλεμο;», διερωτάται το κορίτσι. Εκτός από τον Τάραζαν, στον βομβαρδισμό σκοτώθηκε και η υπόλοιπη οικογένειά της: οι γονείς της, ο 35χρονος Μοχάμεντ και η 38χρονη Ναέμα και τα άλλα αδέλφια της, Γκάνεμ (14), Κίναν (6) και Ρέεχαμπ (11).
«Θέλω να αγκαλιάσω τη γιαγιά μου και να νιώσω ασφαλής»
Οι γονείς της προσπάθησαν να γλιτώσουν τα παιδιά τους από τις ισραηλινές επιθέσεις. Τα δύο πρώτα μέρη όπου κατέφυγαν, βομβαρδίστηκαν, περιγράφει η Άλμα. Στο τρίτο τους καταφύγιο, έπεσε η μοιραία βόμβα.
«Ήμασταν ευτυχισμένη οικογένεια. Συνηθίζαμε να αγκαλιαζόμαστε όταν φοβόμαστε. Εύχομαι να μπορούσα να τους κρατήσω όλους τους, δεν είχα αρκετό χρόνο μαζί τους», λέει και ακόμη περιμένει να θάψει την οικογένειά της, καθώς εκτός από τον Τάραζαν που ανασύρθηκε, τα πτώματα των υπόλοιπων παραμένουν κάτω από τα συντρίμμια.
Κάποιες στιγμές, η Άλμα μπορεί να ξεχάσει, απλά για μία στιγμή, όλα όσα έχει χάσει. Δεν κλαίει πλέον όλη την ώρα, λέει, επειδή ξέρει ότι οι γονείς της είναι «ευτυχισμένοι στον παράδεισο». Έχει βρει παρηγοριά στην οικογένειά του θείου της, αλλά όχι ασφάλεια. Όπως κάθε παιδί στη Γάζα, μπορεί να σκοτωθεί ανά πάσα στιγμή. Σύμφωνα με τη Unicef, 13.000 παιδιά έχουν σκοτωθεί στον θύλακα από τη στιγμή που ξέσπασε ο πόλεμος του Ισραήλ με τη Χαμάς.
Πριν από τον πόλεμο, της άρεσε να τραγουδά και ήλπιζε να γίνει γιατρός. «Είχα όνειρα που ήθελα να πετύχω. Όμως, πλέον δεν έχω όνειρα. Νιώθω πόνο που θα είναι μαζί μου στην υπόλοιπη ζωή μου, επειδή ήταν η οικογένειά μου και χάθηκαν όλοι, σε μία νύχτα», λέει η 12χρονη.
Τώρα, το μόνο που θέλει είναι να ξεφύγει από τη Γάζα και να φτάσει στη γιαγιά της, η οποία ζει στο εξωτερικό. «Θέλω να πάω, να την αγκαλιάσω και να νιώσω ασφαλής», καταλήγει η Άλμα.