Σαν σήμερα πριν από από 30 χρόνια ο Κερτ Κομπέιν, frontman των Nirvana βάζει τέλος στη ζωή του. Στις 5 Απριλίου 1994 αυτοκτονεί, στρέφοντας ένα όπλο στον κρόταφό του. «Δεν έχω νιώσει τη διέγερση που μου προκαλούσε το να ακούω και να δημιουργώ μουσική, μαζί με το πραγματικό γράψιμο, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν έχει πλάκα για μένα, πια. Δεν μπορώ να ζήσω αυτήν τη ζωή» ανέφερε στο σημείωμα που άφησε πίσω. Ο χρόνος πάγωσε. Ηταν μόλις 27 ετών.
{https://www.youtube.com/watch?v=fregObNcHC8}
Με τους Nirvana, ο Κομπέιν κυκλοφόρησε μόνο τρία άλμπουμ, σε διάρκεια μίας πενταετίας, συμπεριλαμβανομένου του «Nevermind».
Το τραγούδι Smells like Teen Spirit από τον δίσκο θεωρείται ότι είχε καταλυτική επίδραση στην απομάκρυνση της ροκ μουσικής από τα κυρίαρχα είδη της δεκαετίας του 1980 και στην ανάδειξη της grunge και της εναλλακτικής ροκ σκηνής. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης χαρακτήρισαν το τραγούδι «ύμνo» μιας ολόκληρης γενιάς και ο ίδιος ο Κομπέιν θεωρήθηκε εκπρόσωπος της αποκαλούμενης Generation X.
{https://www.youtube.com/watch?v=hTWKbfoikeg}
Το 1993, ο εκδότης του περιοδικού Rolling Stone, Ντέϊβιντ Φρίκε, χαρακτήρισε τον Κομπέιν «Τζον Λένον» του grunge.
Το 2014, εντάχθηκε και επίσημα στο Rock and Roll Hall of Fame, τιμώμενος με ένα αφιέρωμα για τη συνεισφορά του στη μουσική, 20 χρόνια μετά τον θάνατό του.
Οταν έπιασε για πρώτη φορά την κιθάρα στα χέρια του
Για τα 14α γενέθλιά του ο θείος του τον έβαλε να διαλέξει ανάμεσα σε μια κιθάρα και σε ένα ποδήλατο, για δώρο. Ο Κομπέιν διάλεξε την κιθάρα. Άρχισε να μαθαίνει μερικά κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων και των «Back in Black» των AC/DC και το «My Best Friend's Girl» των The Cars και σύντομα άρχισε να δουλεύει πάνω σε δικά του τραγούδια.
Η γέννηση των Nirvana
Στο λύκειο, σπάνια έβρισκε κάποιον για να εξασκούνται μαζί. Όταν σύχναζε στο χώρο εξάσκησης των Melvins, γνώρισε τον Krist Novoselic. Η μητέρα του Novoselic είχε ένα κομμωτήριο όπου ο Κομπέιν και ο Novoselic εξασκούνταν περιστασιακά στο δωμάτιο του επάνω ορόφου. Μερικά χρόνια αργότερα, προσπάθησε να πείσει το Novoselic να σχηματίσουν ένα συγκρότημα δανείζοντας του ένα αντίγραφο από ένα δοκιμαστικό (demo) που είχε ηχογραφήσει ο Κομπέιν με το προηγούμενο συγκρότημά του, τους Fecal Matter. Μετά από μήνες ο Νovoselic συμφώνησε να συνεργαστεί με τον Κομπέιν.
Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της συνεργασίας τους, ο Novoselic με τον Κομπέιν επεξεργάζονταν μια μεγάλη λίστα ντράμερ. Τελικά, κατέληξαν στον Chad Channing, με τον οποίο ηχογράφησαν το πρώτο τους άλμπουμ το Bleach, το οποίο κυκλοφόρησε από τη Sub Pop Records το 1989. Ο Κομπέιν, όμως, δεν ήταν ευχαριστημένος με το στυλ του Channing, οδηγώντας το συγκρότημα να ψάξει για αντικαταστάτη, καταλήγοντας τελικά στον Ντέιβ Γκρολ. Με τον Ντέιβ Γκρολ το συγκρότημα βρήκε τη μεγαλύτερη επιτυχία του με το πρώτο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε από μεγάλη εταιρία, το Nevermind.
O εθισμος στα ναρκωτικά
Κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου μέρους της ζωής του, ο Κομπέιν πάλευε με τη χρόνια βρογχίτιδα και με έντονους σωματικούς πόνους από μια χρόνια στομαχική ασθένεια που δε διαγνώστηκε ποτέ. Αυτή η κατάσταση με το στομάχι του, τον εξουθένωνε συναισθηματικά και πέρασε χρόνια προσπαθώντας να βρει την αιτία της. Ωστόσο κανένας από τους γιατρούς που συμβουλεύτηκε δεν στάθηκε ικανός να επισημάνει την ακριβή αιτία.
Η πρώτη του εμπειρία με τα ναρκωτικά ήταν όταν το 1980, σε ηλικία 13 ετών πήρε μαριχουάνα. Γνώρισε την ηρωίνη το 1986, όταν του χορηγήθηκε από τον τοπικό έμπορο ναρκωτικών στην Τακόμα, της Ουάσινγκτον. Ο Κομπέιν έπαιρνε ηρωίνη σποραδικά για κάποια χρόνια, αλλά μέχρι το 1990 είχε γίνει μια πλήρως ανεπτυγμένη εξάρτηση. Ο Κομπέιν υποστήριξε πως ήταν «αποφασισμένος να αποκτήσει μια συνήθεια» ως ένα τρόπο να ανακουφίσει τον εαυτό του από την κατάσταση του στομάχου του. Όπως είχε αφηγηθεί «Ξεκίνησα με συνεχόμενες μέρες που έπαιρνα ηρωίνη και δεν ένιωθα κανένα πόνο στο στομάχι μου».
Έκανε την πρώτη του προσπάθεια να αποτοξινωθεί στις αρχές του 1992, λίγο μετά αφού έμαθε πως αυτός και η αγαπημένη του Λαβ θα γίνονταν γονείς. Πριν από μία συναυλία στο New Music Seminar στη Νέα Υόρκη, τον Ιούλιο του 1993, πήρε υπερβολική δόση ηρωίνης. Αντί να καλέσει ασθενοφόρο, η Λαβ έκανε στον Κομπέιν μια ένεση Narcan, που είχε αποκτήσει παράνομα, για να τον συνεφέρει. Ο Κομπέιν εκείνο το βράδυ έπαιξε με τους Nirvana, χωρίς να δώσει στο κοινό κανένα σημάδι πως κάτι πέραν του κανονικού είχε συμβεί.
Η αρχή του τέλους
Μετά από μια συναυλία στο Μόναχο της Γερμανίας, την 1η Μαρτίου 1994, διαγνώστηκε πως έπασχε από βρογχίτιδα και οξεία λαρυγγίτιδα. Πέταξε στη Ρώμη και η σύζυγος του στις 3 Μαρτίου. Το επόμενο πρωί η Λαβ ξύπνησε και βρήκε τον Κομπέιν αναίσθητο εξαιτίας του συνδυασμού μεγάλων ποσοτήτων σαμπάνιας και Rohypnol (η Λαβ είχε μια ιατρική συνταγή για Rohypnol, που είχε πάρει μόλις έφτασε στη Ρώμη). Μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο και μετά από πέντε μέρες του δόθηκε εξιτήριο και επέστρεψε στο Σιάτλ.
Στις 18 Μαρτίου, η Λαβ τηλεφώνησε στην αστυνομία για να τους πληροφορήσει πως ο Κομπέιν είχε κλειδωθεί σε ένα δωμάτιο μαζί με ένα όπλο. Η αστυνομία έφτασε και κατάσχεσε αρκετά όπλα και ένα μπουκαλάκι χάπια από τον Κομπέιν, ο οποίος επέμενε πως είχε κλειδωθεί στο δωμάτιο για να κρυφτεί από τη Λαβ. Όταν ρωτήθηκε από την αστυνομία, η Λαβ είπε ότι ο Κομπέιν δεν είχε αναφέρει ποτέ πως ήθελε να αυτοκτονήσει και ότι εκείνη δεν τον είχε δει ποτέ με όπλο.
Η Λαβ κανόνισε ένα «συμβούλιο» για την αντιμετώπιση του εθισμού του Κομπέιν στα ναρκωτικά που έλαβε χώρα στις 25 Μαρτίου. Τα δέκα άτομα που συμμετείχαν ήταν φίλοι του μουσικοί, εντεταλμένοι της δισκογραφικής εταιρίας με την οποία συνεργαζόταν και ένας από τους καλύτερούς του φίλους, ο Dylan Carlson. Μέχρι το τέλος της μέρας, ο Κομπέιν είχε συμφωνήσει να μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης και πήγε στο Exodus Recovery Center στο Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια στις 30 Μαρτίου. Την επόμενη νύχτα, βγήκε έξω να κάνει ένα τσιγάρο, μετά σκαρφάλωσε πάνω από τον φράκτη και έφυγε από την εγκατάσταση. Πήρε ένα ταξί για το αεροδρόμιο του Λος Άντζελες από όπου πέταξε πίσω στο Σιάτλ. Κατά τις 2 και 3 Απριλίου εθεάθη σε διάφορες τοποθεσίες του Σιάτλ, αλλά οι περισσότεροι φίλοι του και η οικογένειά του δεν είχαν ιδέα για το που βρισκόταν. Στις 3 Απριλίου, η Λαβ επικοινώνησε με τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Τομ Γκραντ και τον προσέλαβε για να βρει τον Κομπέιν. Στις 7 Απριλίου, το συγκρότημα ανακοίνωσε πως δε θα συμμετείχε στο μουσικό φεστιβάλ Lollapalooza εκείνη τη χρονιά.
Στις 8 Απριλίου 1994, το σώμα του Κομπέιν ανακαλύφθηκε στο σπίτι του στη λίμνη Ουάσινγκτον, από έναν ηλεκτρολόγο που είχε πάει εκεί για να εγκαταστήσει ένα σύστημα ασφαλείας. Το σώμα του βρισκόταν εκεί για μέρες και βρέθηκαν σ`αυτό συγκεντρωμένα μεγάλες ποσότητες ηρωίνης και ίχνη από ηρεμιστικά. Η ιατροδικαστική έκθεση εκτιμά πως πέθανε στις 5 Απριλίου 1994.
Στις 10 Απριλίου έλαβε χώρα μια ολονυχτία για τον Κερτ Κομπέιν σε ένα πάρκο στο κέντρο του Σιάτλ όπου συγκεντρώθηκαν περίπου 7.000 άτομα για να θρηνήσουν. Στο μνημόσυνο προβλήθηκαν μαγνητοσκοπημένα μηνύματα και τραγούδια και η Κόρτνει Λαβ διάβασε στο πλήθος κομμάτια από το σημείωμα που είχε αφήσει ο Κομπέιν, κλαίγοντας και καταριώντας τον Κερτ επειδή την άφησε. Προς το τέλος της ολονυχτίας, η Λαβ έφτασε στο πάρκο και μοίρασε σε όσους είχαν απομείνει εκεί κάποια από τα ρούχα του Κομπέιν.