Ο Σταμάτης Φασουλής σε νέα τηλεοπτική συνέντευξή του στον Γρηγόρη Αρναούτογλου μίλησε, μεταξύ άλλων, για τη σχέση με τους γονείς του και το θέατρο. Ο σκηνοθέτης και κριτής του «Just The 2 Of Us» είπε ότι όταν ήταν μικρός, ο πατέρας του ήθελε να γίνει καπετάνιος, να πάει στη σχολή ναυτικών δοκίμων ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση και δεν τον στήριξε στα πρώτα του βήματα στο θέατρο.
Ο πατέρας του άρχισε ωστόσο να τον παρακολουθεί στις πρώτες του απόπειρες στο σανίδι. Μάλιστα το μπαλκόνι των γονιών του έβλεπε στο θέατρο Σμαρούλα, όπου είχε παίξει ο Φασουλής. Κάπως έτσι θυμήθηκε και μια τραγική συγκυρία:
«Ο πατέρας μου πέθανε Κυριακή μεσημέρι κι εγώ είχα δύο παραστάσεις. Έπαιζα και η μητέρα μου με άκουγε να παίζω και να γελάω από το μπαλκόνι, ενώ ο πατέρας μου ήταν νεκρός».
Εκείνη τη μέρα, είχε μια θλιβερή συνειδητοποίηση:
«Είχα το πένθος μου, έπαιζα μηχανικά και τα γέλια ήταν ίδια. Και λέω, κάπου δεν αξίζει το θέατρο. Αν ο ψυχισμός δεν επηρεάζει καθόλου και η τεχνική υπερέχει αυτού, και μόνο με την εξωτερική ηχητική μπάντα και την εξωτερική κίνηση έχεις τα ίδια αποτελέσματα, κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Εγώ είχα το πένθος της ζωής μου και από κάτω γέλαγαν σαν τρελοί».
Για τη μητέρα του, ο Σταμάτης Φασουλής είπε ότι ήταν ο άνθρωπος που όχι απλώς τον στήριξε, αλλά τον δημιούργησε:
«Δεν είχα μεγάλη πίστη στον εαυτό μου, [η μητέρα μου] πίστευε τόσο σε εμένα που για να μην της χαλάσω χατίρι, έγινα αυτό που ήθελε».