Δημιουργούμε, προς όφελος της Εθνικής Οικονομίας, υπερπολλαπλάσια Προστιθέμενη Αξία ανά μονάδα κύκλου εργασιών σε σύγκριση με άλλα γνωστά μοντέλα σύγχρονης επιχειρηματικής δραστηριότητας, όπως για παράδειγμα τις «Εισαγωγικές - Εμπορικές Επιχειρήσεις» ή τις «Θυγατρικές Εξωχώριων Εταιριών».
Οι Ελληνικές Μεταποιητικές/Παραγωγικές Επιχειρήσεις δημιουργούμε έως και τέσσερις φορές περισσότερη αξία για την ελληνική οικονομία.
Γιατί;
- Γιατί προσθέτουμε μεγάλη αξία μέσω της μεταποίησης πρώτων υλών, και της δημιουργίας ποιοτικών προϊόντων που ικανοποιούν τις ανάγκες των καταναλωτών.
- Δημιουργούμε, υπερπολλαπλάσια Προστιθέμενη Αξία γιατί διατηρούμε όλες της επιχειρησιακές μας λειτουργίες στην Ελλάδα. Δεν τις κατακερματίζουμε σε τρίτες χώρες προκειμένου να μεγιστοποιήσουμε τα κέρδη μας.
- Γιατί αξιοποιούμε κατά βάση εγχώριους προμηθευτές και εφοδιαστικές αλυσίδες.
- Γιατί επενδύουμε κυρίως σε Ελληνικό τεχνικό, επαγγελματικό και επιστημονικό ταλέντο.
- Γιατί δημιουργούμε και αναδεικνύουμε υψηλής ποιότητας και διαφοροποίησης προϊόντα και επωνυμίες ελληνικής προέλευσης και ταυτότητας προβάλλοντάς την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο.
- Γιατί επενδύουμε σε έρευνα και ανάπτυξη στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας εγχώριους ερευνητικούς φορείς και πανεπιστήμια.
- Γιατί φορολογούμαστε, επενδύουμε και επανεπενδύουμε τα κέρδη μας εντός της Ελληνικής οικονομίας, δεν «μεταφέρουμε» τα διαθέσιμά μας, δεν «εξάγουμε» τα κέρδη μας με μερίσματα, δικαιώματα χρήσης, αγορές ημιέτοιμων προϊόντων, υπερτιμολογήσεις ή άλλες πρακτικές. Δεν «επαναπατρίζουμε» την αξία και τους τόκους των επενδύσεων μας σε τρίτες χώρες. Χρηματοδοτούμαστε (αν βρούμε) από τα Ελληνικά Πιστωτικά Ιδρύματα.
Την εποχή της ενιαίας Αγοράς, της Υπερεθνικής Διακυβέρνησης, του ευρώ, της Ψηφιακής Οικονομίας, της Βιοτεχνολογίας, του απεριόριστου Ανταγωνισμού, των έντονων Αντιθέσεων και Συγκρούσεων, μία Χώρα είναι όσο ισχυρή όσο οι επιχειρήσεις που την επιλέγουν όχι ως «Αγορά» -μην μπερδευόμαστε- αλλά ως «Βάση»!
• Βάση για την Ηγεσία τους,
• Βάση για την Διοίκησή τους,
• Βάση για την Παραγωγή τους,
• Βάση για την Έρευνά τους,
• Βάση για τις Επενδύσεις τους,
• Βάση για τα Διαθέσιμα κεφάλαιά τους,
• Βάση για τη Χρηματοδότησή τους
• Βάση για τη διεθνή τους δραστηριότητα και τις εξαγωγές τους
Μια βόλτα στα μαγαζιά, εύκολα θα καταδείξει ότι ως «αγορά» η Ελλάδα επιλέγεται από σχεδόν όλες τις επιχειρήσεις του κόσμου. Αυτό είναι προφανές και δεδομένο.
Χώρα εισαγόμενων προϊόντων και μεγάλης συγκέντρωσης
Η πλειοψηφία των προϊόντων που καταναλώνουμε οι Έλληνες, υπολογίζουμε πάνω από 60% του συνολικού τζίρου της κατανάλωσής μας, ανήκουν σε εξωχώριες εταιρίες, πολυεθνικές ή μη.
Τα προϊόντα αυτά εισάγονται κατευθείαν από το εξωτερικό ή στην καλύτερη περίπτωση παράγονται ολικά ή μερικά εδώ στη Χώρα μας, τα περισσότερα από εταιρίες 100% θυγατρικές ξένων ομίλων.
Σε πολλούς επιμέρους κλάδους η εγχώρια παραγωγή κατέχει ελάχιστο ποσοστό του συνολικού τζίρου πωλήσεων, ενώ το συντριπτικό ποσοστό πηγαίνει σε 2 ή 3 πολυεθνικούς παίκτες:
• Στα αναψυκτικά 2 πολυεθνικές μοιράζονται το 80% των συνολικών πωλήσεων.
• Στην μπύρα οι πωλήσεις των 2 πολυεθνικών μαζί με τις εισαγόμενες μπύρες αντιστοιχούν σχεδόν στο 90% των συνολικών πωλήσεων.
• Στις μαργαρίνες 2 διεθνείς εταιρίες κατέχουν το 98%.
• Στο τσάι 2 εταιρίες κατέχουν το 94%.
• Στο γάλα εβαπορέ 3 εταιρίες κατέχουν το 93%.
• Στα ξυριστικά είδη 2 εταιρίες κατέχουν το 92%.
• Στον (μόνο κατ’ όνομα όπως φαίνεται) ελληνικό καφέ 2 πολυεθνικές κατέχουν το 83% της συνολικής αγοράς.
Γιατί όμως αυτό είναι πρόβλημα;
Είναι πρόβλημα, γιατί επηρεάζει την Προστιθέμενη Αξία της Εθνικής μας Οικονομίας! Την περιορίζει στο ελάχιστο.
Κάθε φορά που καταναλώνεται μία εισαγόμενη μπύρα ή μια τοπικώς παραγόμενη Ολλανδική ή Δανέζικη, ή κάποιο άλλο τρόφιμο ή ποτό ή καθαριστικό ή καλλυντικό δημιουργείται μεν έσοδο στην ελληνική οικονομία, το καθαρό αποτέλεσμα του οποίου με όρους προστιθέμενης αξίας, προβαλλόμενης στο σύνολο της Κατανάλωσης, δεν είναι τόσο σημαντικό ώστε εμείς οι Έλληνες να ζούμε ως «Ευρωπαίοι», να επενδύουμε στο μέλλον, και ταυτόχρονα να πληρώνουμε τις παλιές αμαρτίες.
Επιπλέον, χάνεται και μια μοναδική και αναντικατάστατη ευκαιρία ώστε μια Ελληνική παραγωγός εταιρία να πουλήσει το ίδιο προϊόν με υψηλότερη προστιθέμενη αξία στην Ελληνική Οικονομία προς όφελος της κοινής μας τσέπης.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να υπογραμμίσω και την έμμεση αξία που χάνεται από δυνητικές εξαγωγές. Πώς μία χώρα μπορεί να εξάγει μπύρα όταν η εσωτερική της αγορά κυριολεκτικά μονοπωλείται από διεθνή σήματα; Η απάντηση είναι προφανής: «πολύ δύσκολα».
Επίσης, χάνετε αξία και από την εφοδιαστική αλυσίδα!
Πώς να δημιουργηθεί ανταγωνιστική αγορά κριθαριού και βύνης στην Ελλάδα όταν μέχρι πρότινος ό ένας και μόνο παίχτης - κυρίαρχος τότε του 80% και τώρα του 55% της Αγοράς είχε στην ιδιοκτησία του τα δύο, για πολλά χρόνια, μοναδικά βυνοποιεία της Χώρας.
Προτεραιότητα η ελληνική αγορά
Προτεραιότητα, λοιπόν, της καλής ελληνικής μπύρας αλλά και άλλων κορυφαίων ελληνικών προϊόντων που αναπτύσσονται στις ίδιες συνθήκες μονοπωλιακής κατοχής, δεν είναι δυστυχώς μόνο οι εξαγωγές όπως μας προτρέπουν, πολύ θα το θέλαμε, αλλά και η κατάκτηση της Ελληνικής αγοράς.
Η ανατροπή δεν μπορεί παρά να αρχίσει μέσα από το σπίτι μας!
Αν δεν μπορούμε να κάνουμε τον Έλληνα να καταναλώσει Ελληνικά προϊόντα πώς περιμένουμε να πείσουμε τον Ευρωπαίο, τον Αμερικάνο ή τον Αυστραλό;
Μόνο την τελευταία πενταετία δώσαμε συνολικά 240 δισ. για εισαγόμενα προϊόντα, διατηρώντας σταθερά ελλειμματικό το εμπορικό ισοζύγιο κατά 23 δισ. ετησίως. Και ναι, φυσικά καταλαβαίνουμε τις εισαγωγές γαλλικών ελικοπτέρων αξίας 116 εκατ. ή γερμανικών αυτοκινήτων αξίας 297εκατ. μιας και αυτές οι χώρες έχουν σαφές τεχνολογικό προβάδισμα.
Όμως, τι να πούμε για τα 33 εκατ. εισαγωγών σε ιταλικό χαρτί υγείας και τα 56 εκατ. σε ιταλικό καφέ, τα 122 εκατ. σε ισπανικά ρούχα και παπούτσια, τα 16,5 εκατ. σε γαλλικές προτηγανισμένες πατάτες ή τα 80 εκατ. σε κινέζικα παιχνίδια ή το εξοργιστικό 1 δισ. το χρόνο για μοσχαρίσιο κρέας.
Οι περισσότερες εταιρίες του κόσμου είναι πρόθυμες να πουλήσουν στην Ελλάδα, είναι πρόθυμες να δημιουργήσουν εδώ ένα «sales office» ή μια μονάδα παραγωγής των προϊόντων που καταναλώνουμε. Όμως ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!
Πόσες είναι έτοιμες να μεταφέρουν εδώ την Έδρα των παγκόσμιων δραστηριοτήτων τους;
• Πόσες θα έρθουν για να παράξουν ή να σχεδιάσουν εδώ νέα προϊόντα;
• Πόσες θα δημιουργήσουν στην Ελλάδα παγκόσμια προϊόντα υψηλής διαφοροποίησης με ελληνικές πρώτες ύλες ή ελληνικά ονόματα που θα φεύγουν από τα λιμάνια μας για όλον τον κόσμο;
• Πόσες από αυτές όμως θα έρθουν εδώ για να προσλάβουν τον CEO ή τα ανώτατα διοικητικά τους στελέχη;
• Πόσες θα αγοράσουν Τεχνολογία ή Εκπαίδευση;
• Πόσες θα τοποθετήσουν τα διαθέσιμα κεφάλαια τους στις Ελληνικές Τράπεζες;
• Πόσες θα εισαχθούν στο Ελληνικό Χρηματιστήριο ώστε να χρηματοδοτήσουν τα σχέδια τους;
Αυτές είναι οι ερωτήσεις-κλειδιά!
Άλλη μία ερώτηση: Εάν είχαμε, λοιπόν, ένα μαγικό ραβί και μπορούσαμε με μιας, είτε να εξαφανίσουμε το ελληνικό χρέος ή να αποκτήσουμε την κυριότητα των εταιριών που παράγουν όλα αυτά που εμείς καταναλώνουμε, τι θα επιλέγαμε; Πρέπει να διαλέξουμε το ένα από τα δύο! Φυσικά θα επιλέγαμε το δεύτερο, να αποκτήσουμε την ιδιοκτησία των προϊόντων που καταναλώνουμε, γιατί όταν παράγεις κάτι που έχει ζήτηση και καταναλώνεται, ο δανεισμός είναι ένα καταπληκτικό εργαλείο που αυξάνει τις αποδόσεις και την ταχύτητα εκμετάλλευσης μιας ευκαιρίας. Όταν όμως δεν παράγεις και δεν πουλάς, ο ίδιος δανεισμός γίνεται ένα τεράστιο βάρος!
Δεν είναι το χρέος το πρόβλημα
Το πρόβλημα, λοιπόν, της ελληνικής οικονομίας δεν είναι το χρέος, αλλά η χαμηλή προστιθέμενη αξία!
«Το πού, σε ποιον τόπο, μια επιχείρηση θα διατηρήσει ή θα διοχετεύσει το μεγαλύτερο ποσοστό της υπεραξίας που παράγει» είναι ερώτηση μείζονος σημασίας. Η συλλογική της απάντηση, δε, που δίνεται από τους ιδιοκτήτες των ανά τον κόσμο εταιριών καθορίζει αυτό που αποκαλούμε «πλούτο των εθνών».
Η ομάδα, λοιπόν, των εταιριών που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ», παρόλες τις αντιξοότητες που θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν εκτός των ελληνικών συνόρων, συνεχίζουμε με επιμονή να απαντάμε: «επιλέγουμε Ελλάδα».
Οι εταιρίες του «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ», όλες κερδοφόρες, καινοτόμες, επιτυχημένες και εξωστρεφείς, πιστοποιημένα διατηρούμε το τρίπτυχο, βάση, παραγωγή και ιδιοκτησία στην Ελλάδα!
Όταν βλέπετε λοιπόν το σήμα «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ», πάνω σ' ένα προϊόν να είστε σίγουροι ότι η υπεραξία που παράγει, διατηρείται και διοχετεύεται εδώ, στη χώρα μας!
Οι εταιρίες του «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ» είμαστε μειοψηφία! Το ξέρουμε! Αλήθεια είναι! Ελπίζουμε όμως για το καλό της χώρας μας να μην αποτελούμε «είδος προς εξαφάνιση».
Αν και πλέον η φυγή επιχειρήσεων εν μέσω κρίσης είναι εξαιρετικά ανησυχητική.
Καθημερινά διαβάζουμε για εμβληματικές ελληνικές επιχειρήσεις που αποχωρούν για πιο φιλικές προς στην επιχειρηματικότητα χώρες-βάσεις!
Από τις αρχές του έτους κλείνουν κατά μέσο όρο πάνω από 100 μικρομεσαίες επιχειρήσεις την ημέρα!
Και επειδή το ταλέντο και το ανθρώπινο δυναμικό υψηλού επιπέδου μαγνητίζεται από την οικονομική ανάπτυξη και το αντίστροφο, αντίστοιχη είναι και η φυγή των εγκεφάλων από την Ελλάδα.
Καταλαβαίνουμε όλοι πως η απώλεια επιχειρήσεων και εγκεφάλων περιορίζει κατά πολύ τις δυνατότητες της χώρας για ανάκαμψη και στροφή σε παραγωγικό και εξωστρεφές μοντέλο.
«ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ» και οικονομικός πατριωτισμός
Αυτός είναι ό βασικός λόγος που φτιάξαμε το «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ» για να θυμίσουμε, να εκπαιδεύσουμε και να εμπνεύσουμε την δημιουργία όλο και περισσότερων Ελληνικών παραγωγικών επιχειρήσεων!
Εμείς λέμε ξεκάθαρα: «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ» είναι οι επιχειρήσεις που όχι μόνο επιχειρούν αλλά πιστοποιημένα διατηρούν και διοχετεύουν στην Υπεραξία τους στην Ελλάδα!»»
Εθνικές οικονομίες με μεγάλη βάση ιδιοκτησίας εξωστρεφών, καινοτόμων, ποιοτικών, μεταποιητικών επιχειρήσεων, ηγούνται του διεθνούς εμπορίου, επιδεικνύουν ισχυρή ανταγωνιστικότητα, προσελκύουν επενδύσεις, ανθρώπινο ταλέντο, δανείζονται με χαμηλά επιτόκια και ασκούν διεθνή επιρροή.
Αντίθετα, χώρες με περιορισμένη βάση ιδιοκτησίας μεταποιητικών-παραγωγικών επιχειρήσεων, είναι ουραγοί στην ανταγωνιστικότητα και αντιμετωπίζονται από τις εταιρίες ως «αγορές», δηλαδή δεξαμενές καταναλωτών ή ευκαιρίες εύκολης κερδοφορίας!
Οι διαφορές στην ποιότητα ζωής και την ευημερία των πολιτών μεταξύ των χωρών της πρώτης και της δεύτερης κατηγορίας είναι προφανείς.
Θέλουμε όμως στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης περισσότερες «ξένες επενδύσεις», θέλουμε «πολυεθνικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις»; Να μην παρεξηγηθούμε! Φυσικά και τις θέλουμε! Διακαώς!
Θέλουμε όμως παράλληλα και την αύξηση του μεριδίου αγοράς των υψηλής ποιότητας και διαφοροποίησης προϊόντων, ελληνικής ιδιοκτησίας.
Θέλουμε περισσότερες και πιο εύρωστες ελληνικής ιδιοκτησίας και βάσης μεταποιητικές - παραγωγικές επιχειρήσεις!
Με μεγάλο αίσθημα ευθύνης, αυτές τις δύσκολες εποχές, εμείς οι πιστοποιημένες με το «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ» εταιρίες:
• Καλούμε τους Έλληνες καταναλωτές, εμπόρους και επαγγελματίες να μας γνωρίσουν και να στηρίξουν την «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ» παραγωγή.
• Τους καλούμε να μοιραστούν μαζί μας το όραμα για μια οικονομία με πολλή και αξιόλογη παραγωγή προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας, για μια οικονομία ανοικτή στον κόσμο και εξωστρεφή.
• Καλούμε όλους τους κοινωνικούς, ακαδημαϊκούς, επιχειρηματικούς, δημοσιογραφικούς και επαγγελματικούς φορείς σε συνεργασία, ώστε ο οικονομικός πατριωτισμός που άργησε αλλά ήρθε και στην χώρα μας να αποκτήσει περιεχόμενο σοβαρό και παραγωγικό! Ο οικονομικός πατριωτισμός δεν είναι διαμαρτυρία, δεν είναι ευκαιρία «να βγάλουμε λεφτά», δεν είναι ανάγκη, ούτε υποχρέωση, δεν αντικαθιστά την ποιότητα.
• Ο οικονομικός πατριωτισμός, είναι συνειδητή επιλογή Παραγωγικότητας!
- Είναι Οικοδόμηση Αξίας,
- Είναι Πολιτισμός,
- Είναι Περηφάνεια,
- Είναι Όραμα,
- Είναι Δημιουργία,
- Είναι Επιβράβευση.
• Αυτή είναι η περίφημη Αξιοπρέπεια!
• Καλούμε τέλος όλες τις ελληνικές παραγωγικές, επιχειρήσεις να συμμετάσχουν στην πρωτοβουλία «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ»
Η Ελληνικότητα έχει όραμα!
* Ο Αλέξανδρος Κουρής είναι παραγωγός της μπύρας ΝΗΣΟΣ. Το παραπάνω άρθρο είναι η ομιλία του στην παρουσίαση της πρωτοβουλίας «ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ»