Στον ιστότοπο του ΔΝΤ δεν φαίνεται προγραμματισμένη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του για αύριο. Υπάρχει προγραμματισμένη συνεδρίαση σήμερα, με θέμα την κοινωνική προστασία (sic!) και άλλη μια συνεδρίαση την Παρασκευή με θέμα τις πολιτικές της Ευρωζώνης και εξειδίκευση την Ιταλία (διαβούλευση άρθρου 4).
Βεβαίως, το site του ΔΝΤ μας πληροφορεί ότι η ατζέντα των συνεδριάσεων δεν είναι οριστική, το περιεχόμενό τους μπορεί να οριστεί και την τελευταία στιγμή. Επίσης, δεν γνωρίζουμε επισήμως τίποτε για άλλη προγραμματισμένη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ μέχρι τις 27 Ιουλίου, ημερομηνία μέχρι την οποία η Κριστίν Λαγκάρντ έχει διαβεβαιώσει ότι θα υπάρξει απόφαση του Ταμείου για «συμφωνία επί της αρχής», με βάση το επίσημο αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για χρηματοδότηση. Το μόνο που έχει λεχθεί σαφώς, από τον επικεφαλής του ευρωπαϊκού βραχίονα του ΔΝΤ Πόλ Τόμσεν είναι ότι «στις 20 Ιουλίου θα παραδοθεί στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου η νέα DSA (έκθεση βιωσιμότητας χρέους).
Σταθερή η βασική εκτίμηση
Είτε δοθεί επισήμως στη δημοσιότητα είτε απλώς διαρρεύσει αύριο, η έκθεση δεν πρόκειται να προσθέσει τίποτα σε όσα ήδη ξέρουμε από την τελευταία αντίστοιχη, του περασμένου Φεβρουαρίου. Οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ θα παραθέσουν τα γνωστά σενάρια για την εξέλιξη του ελληνικού χρέους – ένα ευνοϊκό, ένα βασικό (baseline) κι ένα δυσμενές- στα οποία θα προσπαθήσουν να ενσωματώσουν στοιχειωδώς όσα από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους έχουν ήδη δρομολογηθεί καθώς και το όποιο πολιτικό ειδικό βάρος της τελευταίας απόφασης του Eurogroup με την «υπόσχεση» λήψης και μεσοπρόθεσμων μέτρων «σε όποιο βαθμό είναι αναγκαίο» μετά το τέλος του προγράμματος. Μαθηματικά, αυτή η απόφαση δεν διευκολύνει τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ να διαφοροποιήσουν τη βασική τους εκτίμηση ότι μετά το 2030 το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο χωρίς περαιτέρω μέτρα ελάφρυνσης, που πρέπει να συγκεκριμενοποιηθούν. Ωστόσο, με δεδομένο ότι λίγες μέρες αργότερα θα έρθει στο Εκτελεστικό Συμβούλιο εισήγηση Λαγκάρντ για την «επί της αρχής συμφωνία», πρέπει να φροντίσουν οι διατυπώσεις της έκθεσής τους να είναι πολιτικά συμβατές με αυτή την εισήγηση. Μπορεί το Εκτελεστικό Συμβούλιο να είναι κατοχυρωμένο από τη «ρήτρα μη εκταμίευσης» του δανεισμού, αν οι Ευρωπαίου δανειστές δεν εφαρμόσουν την επόμενη δόση μέτρων για το χρέος, αλλά ακόμη και η διακοσμητική παρουσία του ΔΝΤ στο τρίτο Μνημόνιο για χάρη της γερμανικής ηγεσίας και των πολιτικών της αναγκών πρέπει στοιχειωδώς να αιτιολογείται. Πρέπει, δηλαδή, να αφήνεται ένα παράθυρο «βιωσιμότητας» του χρέους κατά τους προσεχείς 13 μήνες του προγράμματος, εάν συντρέξουν οι προϋποθέσεις.
Παραίνεση ή αποτροπή στους επενδυτές
Κι επειδή η παρουσίαση της έκθεσης DSA συμπίπτει με τη συγκυρία της απόπειρας εξόδου στις αγορές- και κατά τις πληροφορίες και με ενδεχόμενη αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από την S&P στο τέλος της εβδομάδας-, το ΔΝΤ δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη να τινάξει στον αέρα τον σχεδιασμό, έστω κι αν η αξία του είναι κυρίως επικοινωνιακή. Όλα, λοιπόν, θα παιχτούν στις διατυπώσεις της έκθεσης και στις λεπτές τους αποχρώσεις. Όσο κι αν οι «αγορές»- για την ακρίβεια, τα επενδυτικά funds που αδημονούν να παίξουν στα ελληνικά ομόλογα και ενθαρρύνουν με κάθε τρόπο την κυβέρνηση σ’ αυτό- έχουν προεξοφλήσει τη βασική εκτίμηση του ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος, αμετάβλητη άλλωστε εδώ και τέσσερα χρόνια, αλλιώς θα αντιμετωπίσουν μια προσέγγιση «μισογεμάτου ποτηριού» κι αλλιώς μια «μισοάδειου». Στην πράξη, η έκθεση έχει την βαρύτητα μιας παραίνεσης προς τις αγορές, των οποίων το ΔΝΤ είναι εγγυητής, να αγοράσουν ή όχι ελληνικά ομόλογα με ένα ανεκτό επιτόκιο, λίγο υψηλότερο απ’ αυτό με το οποίο δανείζει το ΔΝΤ.
Οι ιδιαίτερες πολιτικές συνθήκες ευνοούν μια εκτίμηση από το ΔΝΤ περί «μισογεμάτου ποτηριού», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το Ταμείο θα «χαριστεί» στους Ευρωπαίους δανειστές και δεν θα θυμίσει αυστηρά την υποχρέωση που έχουν αναλάβει. Άλλωστε, ο Πολ Τόμσεν και σ’ ένα βαθμό η Λαγκάρντ έχουν τοποθετηθεί μάλλον θετικά απέναντι στη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές πριν το τέλος του Μνημονίου. Οι λεκτικές αποχρώσεις της έκθεσης βιωσιμότητας του χρέους, ρεαλιστικά, δεν μπορούν να την αποκλείουν. Ειδάλλως, θα πρέπει να εξηγεί στις αγορές πώς και γιατί το ΔΝΤ, που αποκλειστικός του προορισμός είναι να εξασφαλίζει (δια πυρός και σιδήρου) την ταχύτερη αποκατάσταση της πρόσβασης μιας χώρας στον δανεισμό, φρενάρει αυτή την πρόσβαση τη στιγμή που ανοίγει παράθυρο ευκαιρίας.