H απόφαση αυτή του Δ’ Τμήματος του Αρείου Πάγου, αλλάζει το αφήγημα , πάνω στο οποίο δομήθηκε μια σειρά απορριπτικών δικαστικών αποφάσεων για αιτήματα υπερχρεωμένων νοικοκυριών για υπαγωγή στον νόμο Κατσέλη, οι οποίες αποδέχτηκαν την “καρμπόν” άποψη των τραπεζών ότι ο δανειολήπτης δημιούργησε υπερβολικά χρέη με δική του υπαιτιότητα και γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορέσει να τα αποπληρώσει.
Με αυτό το σκεπτικό οι δανειολήπτες αποκλείονταν από τις ευεργετικές ρυθμίσεις του ν. Κατσέλη (ν. 3869/2010), καθώς ο νόμος ορίζει ότι «φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και έχουν περιέλθει, χωρίς δόλο, σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπροθέσμων χρηματικών οφειλών τους» μπορούν να υποβάλλουν αιτήσεις για τη ρύθμιση του χρέους τους.