Σε ένα άναρχο και εντελώς αρρύθμιστο τοπίο, όπως είναι τα διαδικτυακά media, είναι προφανές ότι όταν πριν λίγο καιρό έγινε η σχετική εξαγγελία από την κυβέρνηση, γεννήθηκαν ελπίδες ότι, επιτέλους, θα μπει μια τάξη σε ένα τοπίο που περισσότερο θυμίζει ζούγκλα.
Η αποκάλυψη του παρα-δημοσιογραφικού κυκλώματος, ανέδειξε την κορυφή του παγόβουνου. Ενός παγόβουνου που εκτός από εκβιασμούς, διαφθορά και μαφιόζικες τακτικές, ορίζεται και από τη σχέση διαπλοκής με ποικίλα κέντρα εξουσίας, τα οποία υπηρετούνται μέσα από την πολυπλόκαμη διαδικτυακή προπαγάνδα, κατευθύνοντας και αντίστοιχα διαφημιστικά πακέτα σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες.
Οι χτεσινές, όμως, ανακοινώσεις του κ. Παππά προσγείωσαν τις όποιες προσδοκίες δημιουργήθηκαν για την εξυγίανση του εν λόγω χώρου.
Τι είναι, τελικά, το πολυδιαφημισμένο Μητρώο Online Media; Κάθε ιδιοκτήτης site μπαίνει και εγγράφεται στη σχετική εφαρμογή της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, δηλώνοντας Επωνυμία, ΑΦΜ, διευθυντή και αριθμό εργαζομένων.
Δηλώνει μόνο το συνολικό αριθμό εργαζομένων. Δεν ελέγχεται, ούτε καλείται να αποδείξει αν πραγματικά απασχολεί τόσους εργαζόμενους και με ποιο εργασιακό καθεστώς, σε έναν κλάδο στον οποίο ανθεί η ελαστική και μαύρη εργασία με αμοιβές που περισσότερο θυμίζουν φιλοδώρημα παρά μισθό. Αυτή είναι η πρώτη «τρύπα» του Μητρώου. Απλά δηλώνουν όσους εργαζόμενους έχουν ή θέλουν να δείχνουν ότι έχουν και μέχρι εκεί…
Το δεύτερο αφορά τα όποια ποιοτικά κριτήρια που είναι ανύπαρκτα: Επισκεψιμότητα, πρωτογενές ρεπορτάζ, είδος site (ενημερωτικό, ψυχαγωγικό, «όλα μέσα» κ.λπ.). Κριτήρια που επιβάλλεται να λαμβάνονται υπόψιν αν πραγματικά θέλει κάποιος να ξεκαθαρίσει ένα άναρχο τοπίο.
Το τρίτο αφορά την, επίσης, πολυσυζητημένη εφαρμογή παρακολούθησης της λογοκλοπής -μια πραγματική μάστιγα του διαδικτύου. Η απλή παρακολούθησή της και η «ειδοποίηση» όποιου κλέβουν την ύλη, μπορεί να του δίνει τη δυνατότητα να προσφύγει στα δικαστήρια, ωστόσο, δεν δημιουργεί προϋποθέσεις για άμεσο και δραστικό έλεγχο του προβλήματος. Αν τα στοιχεία δεν δημοσιοποιούνται, αν η σχετική βάση δεδομένων για το ποιος κλέβει «συστηματικά» δεν λαμβάνεται υπόψιν, τελικά τι μπορεί πραγματικά να υπηρετεί;
Όποιος, λοιπόν, γράφεται –χωρίς οποιοδήποτε έλεγχο επαναλαμβάνουμε- στο σχετικό Μητρώο, θα συμμετέχει και στην κρατική διαφήμιση, χωρίς, όμως, όπως επισημάνθηκε πολλές φορές, η Γενική Γραμματεία να μπορεί να πει στους φορείς του Δημοσίου πού και πώς θα πάνε τα πακέτα. Απλά δεν θα μπορούν να πάνε σε όσους δεν είναι στο Μητρώο.
Και το ερώτημα είναι εύλογο και σχεδόν ρητορικό: Τι θα αντιμετωπίσει τελικά το Μητρώο με τόσες «τρύπες»; Μήπως όλο το άναρχο σκηνικό και όλη η κάτω απ’ το τραπέζι συναλλαγή απλά θα φορέσει ένα φερετζέ νομιμότητας, χωρίς ουσιαστικά να διαταραχθεί τίποτα από τη σκοτεινή πραγματικότητα που βασιλεύει;