Αποτελούν την πιο ανάγλυφη εικόνα μιας κοινωνίας που καταρρέει, μιας κοινωνίας που τα μέλη της υποχρεώνονται από ένα κυνικά ανάλγητο κράτος να ποδοπατούν καθημερινά την αξιοπρέπειά τους για ένα βοήθημα, ένα φιλοδώρημα επιβίωσης.
Αποτελούν την πιο τρανή απόδειξη της φτώχειας, της απόγνωσης, της απελπισίας, της κατάντιας μιας χώρας που συνθλίβεται και πεθαίνει.
Αποτελούν προβολή της συλλογικής μας ντροπής η οποία καθημερινά μεγαλώνει –ή θα έπρεπε να μεγαλώνει.
Κι ενώ οι κυβερνώντες γνώριζαν πολύ καλά τι θα γίνει με το που θα ανοίξει η ηλεκτρονική πλατφόρμα για το Κοινωνικό εισόδημα Αλληλεγγύης, ενώ γνώριζαν πολύ καλά πόσα εκατομμύρια άνθρωποι θα «έμπαιναν» για να δουν αν δικαιούνται το επίδομα, πιάστηκαν και πάλι «απροετοίμαστοι».
Ο server δεν «σήκωνε» τη ζήτηση και η πλατφόρμα δεν δούλευε… Και να οι ουρές από τα ξημερώματα και να οι εικόνες ντροπής να πολλαπλασιάζονται.
Και η αρμόδια υπουργός, αντί να ζητήσει μια συγγνώμη, τι βρήκε να πει χαμογελώντας; Ότι «και το σύστημα της NASA να είχαμε δεν θα άντεχε τέτοια ζήτηση»!
Αντί πρώτα και κύρια ως άνθρωπος να αισθανθεί ντροπή για την τρομακτική «ζήτηση», σχεδόν εμφανίστηκε περιχαρής για το ότι το «προϊόν» της έχει τόσο μεγάλη ζήτηση.
Η κ. Φωτίου, από τα περίφημα γεμιστά ώς τη NASA, όπως και ο κ. Φλαμπουράρης που δεν βλέπει πια ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια και σχεδόν μας απειλεί ότι θα τρίβουμε τα μάτια μας με την ανάπτυξη που έρχεται, αναδεικνύουν από τη μια την απόσταση της κυβέρνησης από την κοινωνία και από την άλλη πιστοποιούν την αντίληψη ή σωστότερα τη συνείδηση που οι ίδιοι έχουν για όσα η πολιτική τους παράγει.
Τα χαμόγελα της κ. Φωτίου για τη μεγάλη ζήτηση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, όπως και οι… απειλές Φλαμπουράρη είναι πολύ πιο επικίνδυνα φαινόμενα από τη γενικευμένη φτώχεια και την κοινωνική απόγνωση.