Η περίπτωση του Δημήτρη Στρατούλη είναι από τις πιο χαρακτηριστικές. Ανέλαβε ένα από τα πιο κομβικά πόστα στην πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, αυτό του αναπληρωτή υπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης. Επί έξι μήνες εργάστηκε για να μην εφαρμοστούν αντεργατικοί νόμοι του παρελθόντος και διαπραγματεύτηκε με την τρόικα για να μην αυξηθούν βίαια τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Τελικά συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Οι αντεργατικοί νόμοι θα εφαρμοστούν κανονικά και τα όρια ηλικίας στην πρόωρη συνταξιοδότηση, θα αυξηθούν βίαια και απότομα...
Παρέμεινε, παρόλ' αυτά, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και αν δεν ψήφισε το νέο Μνημόνιο. Δεν παραιτήθηκε, αλλά ανεξαρτητοποιήθηκε, μόλις ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ανακοίνωσε ότι ξεκινάει την «κάθοδο» προς τον λαό. Και ξαφνικά, λίγες ώρες μετά, ο κ. Στρατούλης με ανακοίνωσή του, επιβεβαιώνει την επιστροφή του στα γνωστά γι' αυτόν αντιπολιτευτικά έδρανα. Κατακεραυνώνει τις πρακτικές εργασιακού Μεσαίωνα που ισχύουν στις εταιρίες φύλαξης και καλεί τον υπουργό Εργασίας να πάρει θέση και πρωτοβουλίες.
Μα, ο ίδιος δεν ήταν προ ημερών σε αυτό το πόστο; Η σχέση του με τον πολιτικό του προϊστάμενο τότε, Πάνο Σκουρλέτη, ήταν καλή. Άρα είχε λόγο παρέμβασης και συμμετοχής σε ζητήματα που αφορούν την αγορά εργασίας. Γιατί δεν μας ενημερώνει για τις δικές του πρωτοβουλίες, που είχαν ως στόχο την προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων στις εταιρίες φύλαξης; Εάν υπάρχουν, τότε πρέπει να τις αναδείξει και να ζητήσει από τον αντικαταστάτη του και μέχρι πρότινος σύντροφό του, Γιώργο Κατρούγκαλο, να πάει την υπόθεση «ένα βήμα παραπέρα». Εάν δεν υπάρχουν, τότε πρέπει να σιωπήσει, γιατί φέρει ευθύνη για το κατάντημα στην αγορά εργασίας.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό προς όλες τις κατευθύνσεις ότι, η πολιτική ευθύνη δεν είναι μικρότερη όσο λιγότερος είναι ο χρόνος που ένας πολιτικός κατέχει μια θέση. Αντίθετα, είναι τόσο ραγδαίες οι εξελίξεις που πρέπει να αντιληφθούν, οι πολιτικοί μας εκπρόσωποι, ότι δεν έχουν χρόνο για χάσιμο. Ότι κρίνονται ακόμα και για μία μέρα υπουργοποίησης. Ο ίδιος κατείχε μια νευραλγική θέση για ένα εξάμηνο. Τι έκανε ώστε να προστατεύσει τον πολύπαθο κλάδο των εργαζομένων στις εταιρίες φύλαξης και πώς νομιμοποιείται τώρα δια να ομιλεί;
Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πως επί των ημερών του, από το γραφείο του στον 7ο όροφο της οδού Σταδίου 29, πέρασε σχεδόν το σύνολο του εργατικού και συνταξιοδοτικού κόσμου της χώρας. Επί της ουσίας όμως, δόθηκαν λύσεις συγκεκριμένα στα προβλήματα του κλάδου των εταιριών φύλαξης; Εάν ναι, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να τις αναδείξουμε και να χειροκροτήσουμε τους εμπνευστές των λύσεων αυτών. Εάν όχι, τότε είναι καλύτερα ορισμένοι απλώς να συμβιβαστούν με την αποτυχία.