Στο τέλος του μήνα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης θα χάσει τον πολυτιμότερο διπλωματικό σύμβουλο που θα μπορούσε να έχει.
Ο Βαγγέλης Καλπαδάκης εγκαταλείπει την Κουμουνδούρου αλλά όχι και τον ΣΥΡΙΖΑ αφού θα παραμείνει δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος επενδύει ιδιαίτερα στην εξωστρέφεια και στην όσμωση με τις προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη.
Αν ήθελε, θα μπορούσε να επιστρέψει στην διπλωματική καριέρα, αφού χαίρει μεγάλης εκτίμησης στον υπουργείο Εξωτερικών και μάλιστα όχι μόνο μεταξύ υπηρεσιακών παραγόντων αλλά και στην πολιτική ηγεσία.
Ίσως είναι το μοναδικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που βρέθηκε κοντά στον Αλ. Τσίπρα και απολαμβάνει σε τέτοιο βαθμό σεβασμό και αναγνώριση εκτός των κομματικών τειχών, ακόμη και στους πιο φανατικούς αντιΣΥΡΙΖΑ κύκλους.
Από την Ντ. Μπακογιάννη μέχρι τον Γ. Παπανδρέου, οι πρώην ΥΠΕΞ μιλούν με τα καλύτερα λόγια γι αυτόν και το ίδιο συμβαίνει με πολιτικούς αρχηγούς, υπουργούς, πρώην πρωθυπουργούς, διευθυντές φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ.
Είναι παράξενο γιατί ο ίδιος δεν έκανε οποιαδήποτε προσπάθεια να γίνει αρεστός από τους πολιτικούς αντιπάλους του Αλ. Τσίπρα.
Όμως η σεμνότητα και η αφοσίωσή του στην προστασία του εθνικού συμφέροντος, πέρα από κάθε κομματική σκοπιμότητα, του χάρισαν κοινή αποδοχή και έγινε πρόσωπο αναφοράς σε κάθε συζήτηση για την "αριστεία στην Αριστερά".
Έχοντας διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο για την εξομάλυνση των σχέσεων της κυβέρνησης Τσίπρα με τους δανειστές και για την επίτευξη της συμφωνίας των Πρεσπών θα μπορούσε να έχει κατακτήσει μεγάλη αναγνωρισιμότητα, αν δεν επεδίωκε το ακριβώς αντίθετο.
Ο Β. Καλπαδάκης απέφευγε συστηματικά τις κάμερες και τον φωτογραφικό φακό και πάλευε για να μην αναφέρεται, ούτε θετικά, το όνομά του στα ΜΜΕ.
Με άλλα λόγια, δεν απόλαυσε καθόλου τα προνόμια της εξουσίας και δεν υπέκυψε στον πειρασμό της πολιτικής καριέρας. Ήταν πάντα στη σκιά του Αλ. Τσίπρα, χωρίς προσωπική ατζέντα, και συνεπής στην άποψή του υπέρ των προοδευτικών συγκλίσεων και κατά του λαϊκισμού, ειδικά στην εξωτερική πολιτική.
Ακόμη και οι συγκρούσεις που είχε (πχ με τον Πάνο Καμμένο) δεν είδαν το φως της δημοσιότητας γιατί ο ίδιος δεν ήθελε να "κάνει παιχνίδι" με διαρροές και επικοινωνιακές τακτικές.
Και μόνο το βιογραφικό του, με σπουδές ιστορίας και φιλοσοφίας της επιστήμης στο University College του Λονδίνου και μεταπτυχιακό στην κοινωνιολογία και στην ευρωπαϊκή πολιτική στο LSE, τον έκανε να ξεχωρίζει στην Κουμουνδούρου, όπου εγκαταστάθηκε το 2015 ως διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
Ακόμη πιο μοναδικό τον έκανε ο κοσμοπολιτισμός του.
Γιος πρέσβη, γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, μεγάλωσε στη Σαουδική Αραβία, την Ουγγαρία, τη Σουηδία και την Ελλάδα.
Τον περίμενε μια λαμπρή καριέρα στο διπλωματικό σώμα αν δεν αποφάσιζε να ακολουθήσει τον Αλ. Τσίπρα με τον οποίο γνωρίστηκαν στη νεολαία του ΣΥΝ όπου τον οδήγησε (ίσως;) ο θείος του (αδελφός της μητέρας του) Νίκος Βούτσης.
Πριν εγκατασταθεί στην Κουμουνδούρου είχε υπηρετήσει στις διευθύνσεις Τουρκίας και ΝΑΤΟ στο υπουργείο Εξωτερικών, στην ελληνική αντιπροσωπεία στον ΟΑΣΕ επί ελληνικής προεδρίας και στην ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα.
Το ταραγμένο πρώτο εξάμηνο του 2015 ήταν ο μοναδικός ΣΥΡΙΖαίος με γραβάτα που ακολουθούσε τον Αλ. Τσίπρα στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες όπου δινόταν η μάχη της διαπραγμάτευσης.
Λένε ότι η Α. Μέρκελ του απευθυνόταν με το μικρό του όνομα για να δείξει τη συμπάθειά της και ότι ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα του είχε δώσει το προσωπικό του κινητό τηλέφωνο.
Η σχέση του με τον Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν πάντα ανέφελη. Ο Β. Καλπαδάκης είχε διαφωνήσει έντονα με την διεξαγωγή δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015 και είχε επιμείνει για την ανάγκη κυβερνητικής συνεργασίας με το "Ποτάμι" και όχι με τους ΑΝΕΛ.
Δεν δημοσιοποίησε τις διαφωνίες του γιατί δεν θέλησε να τις κεφαλαιοποιήσει πολιτικά, όπως θα έκαναν οι περισσότεροι επαγγελματίες της πολιτικής.
Και τώρα μάλλον το ίδιο θα συμβεί. Δεν αναμένεται να δημοσιοποιήσει τους λόγους για τους οποίους λήγει η συνεργασία του με τον Στ. Κασσελάκη και με αυτή την έννοια ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι τυχερός - αν και είναι μεγάλη ατυχία για τον ίδιο και για το κόμμα του το γεγονός ότι δεν θα τον έχει πια κοντά του.