«Ανδρουλάκης και Κασσελάκης δεν κερδίζουν όπως είναι σήμερα τον Μητσοτάκη και δεν θα τον κερδίσουν αν απλώς προστεθεί ο Χαρίτσης», διαμηνύει ο Νίκος Μπίστης με συνέντευξή του στο Dnews.
Διέξοδος στη διπλή κρίση είναι η ανασύνθεση και ανασυγκρότηση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, με την περαιτέρω ενεργοποίηση των μαζικών κινημάτων και την ενίσχυση της Νέας Αριστεράς, αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ επιτίθεται με σφοδρότητα εναντίον του Στέφανου Κασσελάκη και της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Πάμε από την αρχή. Γιατί φύγατε από τον ΣΥΡΙΖΑ;
Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει από τον χώρο της Αριστεράς. Γιατί ο Πρόεδρος και η ηγετική Ομάδα που τον περιβάλλει στερούνται σοβαρότητας. Γιατί πέραν των άλλων είναι και θέμα προσωπικής αξιοπρέπειας όλων μας. Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτήν την ηγετική ομάδα δεν μας χωράει.
Με αυτούς όμως που προσδιορίζετε ως ηγετική ομάδα συνυπήρξατε για χρόνια. Γιατί τώρα δεν μπορείτε;
Γιατί τώρα είναι ακριβώς αυτό που περιγράψατε: η ηγετική ομάδα. Τότε δεν ήταν. Η ούτως η άλλως προβληματική παρουσία τους για την πολιτική φυσιογνωμία, το ύφος ,το ήθος -εν γενεί την συμπεριφορά- του κόμματος δεν γινόταν από θέσεις πρώτης ευθύνης. Ο ίδιος δε ο κ. Κασσελάκης δεν είχε σχέση με το κόμμα. Μάλλον ούτε με την Αριστερά γενικώς.
Ναι, αλλά εκλέχθηκε. Μήπως έπρεπε να περιμένετε μέχρι το Συνέδριο ή τις Ευρωεκλογές και μετά με ανθρώπους που συμμερίζονται τις απόψεις σας αλλά έχουν παραμείνει εντός να κλείσετε την -όπως λέτε- παρένθεση Κασσελάκη;
Αν αυτό το ερώτημα είχε κάποιο νόημα τις πρώτες ημέρες της εκλογής Κασσελάκη, οι εξελίξεις το έχουν πλήρως αποδυναμώσει. Το ίδιο το ερώτημα που όντως μας θέτουν πολλοί παραμένοντες εμπεριέχει αποδοχή εσφαλμένης εκτίμησης στην επιλογή Προέδρου και δυσοίωνη πρόβλεψη για τα μέλλοντα.. Πολύ απλά οι πολλοί έκαναν λάθος. Ουδείς πιστεύει ότι ο Κασσελακης και η ηγετική ομάδα που τον περιβάλλει μπορεί να αντιμετωπίσει τον Μητσοτάκη.
Ήδη περιόρισαν τις φιλοδοξίες τους στην αντιμετώπιση του Ανδρουλάκη και την διεκδίκηση της δεύτερης θέσης. Ακόμα και αυτό φαίνεται χλωμό. Αν παραμέναμε περιμένοντας την ανοικοδόμηση επί των ερειπίων - με κάποιον άλλο Μεσσία που θα φυτρώσει τότε- απλώς θα γινόμασταν συνυπαίτιοι για τον εκφυλισμό του ΣΥΡΙΖΑ, της Αριστεράς και ημών των ιδίων. Τώρα μπορούμε να δώσουμε χειρολαβή ελπίδας σε ανθρώπους που ψάχνονται και αναζητούν διέξοδο.
Το άλλο επιχείρημα που θα έχετε ακούσει είναι ότι η πολυδιάσπαση στον προοδευτικό χώρο ενισχύει τον Μητσοτάκη. Παίζει, όπως λένε, χωρίς αντίπαλο.
Η πολυδιάσπαση δεν είναι γενικώς καλό πράγμα. Ούτε η ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ προφανώς. Δεν βλέπω όμως πώς θα μπορούσαμε να την αποφύγουμε. Γιατί χειρότερο από την διάσπαση, κύριε Σκουρή, είναι η καταβύθιση χωρίς ελπίδα. Η συγκρότηση δημοκρατικού μετώπου αντιμετώπισης της δεξιάς και της δεξιάς πολιτικής δεν θα γίνει με συγκολλήσεις ευκαιριακές. Ανδρουλάκης +.Κασσελακης δεν κερδίζουν όπως είναι σήμερα τον Μητσοτάκη και δεν θα τον κερδίσουν αν απλώς προστεθεί ο Χαρίτσης.
Η κρίση της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς πρέπει πρώτα να αναγνωριστεί ώστε να αντιμετωπιστεί. Και είναι πρώτα από όλα κρίση αξιοπιστίας ενώ αποτυπώνει και την έλλειψη πειστικού εναλλακτικού σχεδίου. Αυτά τα δυο ήταν πρόβλημα και πριν την εμφάνιση Κασσελάκη και εξηγούν σε μεγάλο βαθμό την νίκη της ΝΔ και την συνεχιζόμενη κυριαρχία της δεξιάς.
Όταν ακούς τον Ανδρουλάκη αντιλαμβάνεσαι ότι πιστεύει πως αρκεί να κερδίσει την δεύτερη θέση και όλα θα μπουν στην θέση τους, ενώ ο Κασσελάκης συνεχίζει μια αδιέξοδη, απολίτικη προσωπική επίθεση στον Μητσοτάκη και κατά διαστήματα και κατά του Ανδρουλάκη τον οποίο κατά τα άλλα θέλει για σύμμαχο. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
Γιατί διαφωνείτε με την πρόταση των τριών παλιών σας συντρόφων για προσχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στην ομάδα των Ευρωσοσιαλιστών ;
Γιατί επιβεβαιώνει την άποψη μας για σπασμωδικές κινήσεις εντυπωσιασμού που είναι απλώς κινήσεις απελπισίας. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων δεν θα γίνει έτσι , από τα πάνω , με εγκατάλειψη του χώρου της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς . Με προσχώρηση της μιας στην άλλη.
Ο Χρήστος Σπίρτζης μάλιστα πολύ φυσιολογικά από την πλευρά του το προχώρησε ακόμα παραπέρα. Ζήτησε την ενοποίηση των χώρων και είπε μάλιστα οτι είναι πολύ κοντά η κοινή κάθοδος ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ στις εκλογές.
Σενάρια επιστημονικής φαντασίας που αναδεικνύουν την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ουσιαστική και σοβαρή πολιτική. Τίποτε από αυτά, βέβαια, δεν πρόκειται να συμβεί. Οι προτάσεις αυτές θα σβήσουν όπως συμβαίνει πάντα με τα πυροτεχνήματα.
Ποια όμως είναι η διέξοδος σε αυτή την διπλή κρίση Αριστεράς και Κεντροαριστεράς ;
Η ανασύνθεση και ανασυγκρότηση του ευρύτερου προοδευτικού χώρου. Με την περαιτέρω ενεργοποίηση των μαζικών κινημάτων και την ενίσχυση της Νέας Αριστεράς. Προφανώς μας ενδιαφέρει η διακυβέρνηση της χώρας. Και δεν πάσχουμε από μικρομεγαλισμό ώστε να θεωρούμε ότι θα το πετύχουμε μόνοι μας.
Όμως χωρίς αλλαγή συσχετισμών στον προοδευτικό χώρο, χωρίς την παρουσία μιας ισχυρής Νέας Αριστεράς που θα δρα σαν καταλύτης δεν πρόκειται να υπάρξει αλλαγή ευρύτερων συσχετισμών σε μια στιγμή μάλιστα που η δεξιά και κυρίως η Ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη ενισχύονται. Κατά τούτο οι Ευρωεκλογές αποτελούν κρίσιμη μάχη που πρέπει να κερδίσουμε.
Ξεκινήσατε χαμηλά στις μετρήσεις. Είδαμε πάντως ότι τρεις τελευταίες σφυγμομετρήσεις σας φέρνουν πάνω από το ψυχολογικό όριο του 3%. Θα προλάβετε να είστε έτοιμοι στις ευρωεκλογές;
Η τάση είναι ανοδική και τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων ενθαρρυντικά. Έχουμε ζωή μόλις 50 ημερών και αυτή την στιγμή που μιλάμε είμαστε σε πανελλαδική εξόρμηση για την οικοδόμηση του βασικού κορμού του κόμματος μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις. Τέλη Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου θα πραγματοποιήσουμε την Πανελλαδική μας Συνδιάσκεψη που θα διαμορφώσει την ιδρυτική μας διακήρυξη και θα βάλει το κόμμα σε θέση μάχης για τις ευρωεκλογές.
Το Ιδρυτικό Συνέδριο του κόμματος θα γίνει το Φθινόπωρο. Δεν έχουμε γραφεία- σε λίγες ημέρες θα λειτουργήσουν στην Αθήνα - δεν έχουμε λεφτά, ΜΜΕ, επιχειρηματίες να μας «δανείσουν» με το αζημίωτο. Έχουμε όμως ένα εξαίρετο και πολυάριθμο ανθρώπινο δυναμικό, την πίστη στις ιδέες μας και το κέφι για να φτιάξουμε κάτι καινούργιο και χρήσιμο για την Αριστερά και τον τόπο. Αυτό φτάνει και περισσεύει.