Ένα ερώτημα πλανιέται την επομένη της πρότασης δυσπιστίας στην κυβέρνηση: Θα μπορέσουν τα τέσσερα κόμματα που την υπέγραψαν. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας, να συνεχίσουν την κοινή τους δράση και να συγκροτήσουν ένα «αντικυβερνητικό μέτωπο»;
Δύσκολο, πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο -και για πολλούς λόγους:
-Η μάχη των ευρωεκλογών καθιστά τις σχέσεις των τεσσάρων αυτών κομμάτων άκρως ανταγωνιστικές! Ίσως, μάλιστα, είναι ...ο θάνατός σου, η ...ζωή μου! Όποιος εκ των Νίκου Ανδρουλάκη και Στέφανου Κασσελάκη, για παράδειγμα, έρθει τρίτος θα έχει τεράστιο εσωκομματικό πρόβλημα την επόμενη μέρα! Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας θα παλέψουν για την εκλογή ενός ευρωβουλευτή που θα τους δώσει ζωή για την υπόλοιπη τριετία, ώστε στις εθνικές εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, να πετύχουν καλύτερα ποσοστά! Ο ανταγωνισμός που υπάρχει μεταξύ τους είναι τέτοιος που ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να «απαντήσει» στο ΠΑΣΟΚ που πρόλαβε και ανέλαβε την πρωτοβουλία για την κατάσταση της πρότασης δυσπιστίας δημιούργησε προβλήματα στην κοινή πρωτοβουλία και έδωσε πόντους στην ...κυβέρνηση τόσο με τις δηλώσεις του προέδρου του για έλευση διεθνών παρατηρητών στις εκλογές, όσο και στις δηλώσεις Παππά για προσυνεννόηση με το ΠΑΣΟΚ για την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας!
-Ταυτόχρονα, από τη στιγμή που το ένα από το δεύτερο και το τρίτο κόμμα δεν μπορεί «να καταπιεί» το άλλο, όπως πχ έπραξε το ΠΑΣΟΚ το 1977 με την Ένωση Κέντρου, ο ανταγωνισμός θα συνεχίζεται.
-Επιπλέον αν ένας από τους δυο αρχηγούς ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν υποστεί μια καθαρή ήττα, πολύ δύσκολα θα παραδώσει την ηγεσία ή θα δεχθεί να συμμετάσχει σε μια προσπάθεια ανασύνθεσης του χώρου της λεγόμενης κεντροαριστεράς χωρίς να είναι ο ίδιος επικεφαλής!
-Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα επιπλέον εμπόδιο, καθώς τόσο ο Νίκος Ανδρουλάκης όσο και ο Αλέξης Χαρίτσης αποκλείουν το ενδεχόμενο διαλόγου μαζί του, όπως και ο Στέφανος Κασσελάκης μαζί τους.
-Η Πλεύση Ελευθερίας και η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι σαφές πως δεν μπορεί να συμμετάσχουν σε μια τέτοια πρωτοβουλία. Και δεν θέλει η Ζωή Κωσταντοπούλου και δεν τη θέλουν!
Οι εξελίξεις στο χώρο αλλά και στο εσωτερικό των κομμάτων αυτών θα κριθούν σε κάθε περίπτωση από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Με όλα τα σενάρια ανοιχτά: Την επικράτηση του ενός κόμματος, τις παραλυτικές ισορροπίες ως και μια γενικότερη ανασύνθεση του χώρου!
Οφείλουμε, όμως, να παραδεχτούμε πως το τεστ της πρότασης δυσπιστίας υπήρξε θετικό: Η ιδέα ανήκε στη Νέα αριστερά και στον Αλέξη Χαρίτση, δεν έγινε αρχικά αποδεκτή από τα άλλα κόμματα, εν συνεχεία την πρωτοβουλία ανέλαβε ο Νίκος Ανδρουλάκης, έγινε αποδεκτή από τη Νέα Αριστερά και εν συνεχεία προσχώρησαν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Πλεύση Ελευθερίας. Και παρά τους έμμεσους ανταγωνισμούς τους ο στόχος τους ήταν η κυβέρνηση και όχι η μεταξύ τους αντιπαράθεση. Ασφαλώς ελπιδοφόρο...