Υπέρμαχοι της απόφασης αλλά και φανατικοί πολέμιοι διασταύρωσαν τα ξίφη τους για ένα θέμα που εστιάστηκε στον αν το σκεπτικό της είναι να καταργήσει την αριστεία. Η σημαία δινόταν ως τώρα στον καλύτερο μαθητή της έκτης δημοτικού όταν το σχολείο συμμετείχε στις παρελάσεις των εθνικών εορτών. Με το προεδρικό διάταγμα, η σημαία θα δίνεται με κλήρωση και έτσι δεν θα υπάρχει πιά η επιβράβευση, ή ο έπαινος αν το θέλει κανείς έτσι για την επιβράβευση των προσπαθειών του μαθητή.
Η μία οπτική, όπως την βλέπουν οι κυβερνώντες είναι ότι «η σημαία δεν πρέπει να είναι βαθμολογικό έπαθλο». Το είπε και ο υπουργός Παιδείας Κ. Γαβρόγλου. Το επιχείρημα εδώ είναι ότι όλοι έχουν δικαίωμα να την κρατούν και να την υπερασπίζονται. Άλλωστε και στον Στρατό δεν πάνε μόνο οι άριστοι.
Για τους οπαδούς αυτής της άποψης, όπως την συνόψισε αρκετά κατανοητά ο υπουργός Παιδείας η σύνδεση της αριστείας με την σημαία είναι αντιδημοκρατική αντιμετώπιση του θέματος. Άλλωστε, η αριστεία έχει πολλούς τρόπους να καταγραφεί και ένας από αυτούς , για τους μαθητές εν προκειμένω, είναι η βαθμολόγηση. Εκεί, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δίνουν την αριστεία μέσω των επιδόσεων.
Η άλλη οπτική έχει δύο βασικά σημεία που παρατηρεί. Το πρώτο είναι αυτό καθαυτό το ζήτημα της σημαίας. Η αριστεία είναι συνδεδεμένη με την σημαία ως έπαινο και ηθική επιβράβευση για τον καλύτερο μαθητή. Το δεύτερο σχετίζεται με την επιχειρηματολογία για αλλαγή του τρόπου επιλογής σημαιοφόρου λόγω ασυνδετότητας με την αριστεία. Εκεί, οι υποστηρικτές της αντίθετης με την κυβέρνηση άποψης παραθέτουν μία σειρά από άλλες αλλαγές που έχουν γίνει για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση δεν θα μείνει μόνο στην σημαία αλλά είναι το πρώτο βήμα για να καταργηθούν και οι παρελάσεις που είναι μύχιος πόθος. Τι τους κάνει να το πιστεύουν αυτό;
Το ότι η κυβέρνηση ήδη ακύρωσε τις εξετάσεις στα δημόσια πρότυπα σχολεία φέρνοντας κι εκεί κλήρωση,το ότι κατάργησαν την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών,το ότι κατάργησαν την υποχρέωση οι μαθητές να έχουν τουλάχιστον 10 στα Μαθηματικά και τη Γλώσσα για να προαχθούν στην επόμενη τάξη.
Ενας λογικός άνθρωπος θα συζητούσε τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών. Μεμονωμένα για τη υπόθεση της σημαίας. Μπορεί δηλαδή κανείς να συζητήσει ότι η σημαία είναι κάτι που όλοι οι μαθητές δικαιούνται να κρατήσουν ασχέτως αν είναι καλοί μαθητές ή όχι. Από τον Α. Λοβέρδο και τη Ν. Κεραμέως ακούστηκε το επιχείρημα πως είναι δυνατόν ένας αδιάφορος η ασυνεπής μαθητής να επιβραβεύεται διά της τύχης στην κλήρωση. Το νόημα είναι βαθύτερο εδώ. Σημαία ίσον αγάπη στην πατρίδα; Νοιώθω περηφάνεια που την κρατάω κι ας μην τα θέλω και πολύ τα γράμματα; Η αντίθετα, η σημαία είναι απλά μία βαθιά επαινετική πράξη για έναν ευγενή ανταγωνισμό μεταξύ μαθητών για να την σηκώσουν; Το σίγουρο είναι ότι την πατρίδα προφανώς, εάν δεν έχουν μπολιαστεί με άλλες ιδέες, την αγαπούν και οι καλοί και οι κακοί μαθητές. Σε διαφορετικές περιπτώσεις απλά δεν θα θέλουν να την κρατήσουν.
Το θέμα της σημαίας αφορά πάντως και μία παράδοση στην εκπαιδευτική κοινότητα. Αν είναι λάθος να την κρατά ο καλύτερος μαθητής γιατί να μην είναι λάθος η κλήρωση; Δεν ήταν και τίποτα φοβερό που δινόταν στον καλό τον μαθητή ούτε και έκλαψε κανείς που δεν την πήρε. Τελικά, οι μαθητές σε αρκετές περιπτώσεις φαντάζουν πολύ πιο ώριμοι από τους γονείς τους. Ακόμα και αν αυτοί είναι υπουργοί.