Το κρίσιμο πολιτικό ερώτημα, σύμφωνα με τον Α. Ξανθό, είναι αν στο σημερινό περιβάλλον λιτότητας υπάρχουν περιθώρια βιώσιμης χρηματοδότησης και αποτελεσματικής λειτουργίας του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και του Κοινωνικού Κράτους.
«Η απάντηση είναι ναι, υπό την προϋπόθεση της ενίσχυσής τους με ανθρώπινους και υλικούς πόρους και της μεταρρύθμισής τους με στόχο την καθολικότητα, την ισότητα και την ποιότητα στη φροντίδα. Υπό τον όρο δηλαδή της σταδιακής "απεξάρτησης" από τη λιτότητα και της σύγκλισης των δημόσιων δαπανών υγείας, ως ποσοστό του ΑΕΠ με τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους» απάντησε ο υπουργός Υγείας στο ρητορικό ερώτημα που έθεσε ο ίδιος.
Ειδικά για τη Δημόσια Υγεία είπε, ότι είναι η μόνη πραγματικά δημοκρατική πολιτική υγείας, γιατί αφορά όλο τον πληθυσμό και επιδρά με ισότιμο τρόπο στους πολίτες, χωρίς διακρίσεις και συνέχισε, τονίζοντας ότι «η Δημόσια Υγεία δίνει βάρος στην πρόληψη, στην αγωγή υγείας, στην πρωτοβάθμια φροντίδα, στην παρέμβαση στην κοινότητα και στην τροποποίηση των κοινωνικών προσδιοριστών της ασθένειας».