Newsroom«Φαίνεται στο ασπράδι του ματιού με το φως της ημέρας. Αν φτάσει σε υψηλά επίπεδα είναι ορατός στο δέρμα και τότε είναι αργά», εξηγεί ο καθηγητής ο οποίος είναι καθησυχαστικός.
«Ηπατίτιδες έχουμε κάθε χρόνο, αφού λοιμώξεις όπως η μονοπυρήνωση προσβάλλουν το συκώτι χωρίς να τις βαπτίζουμε ως ηπατίτιδα. Εχει σημασία η έγκαιρη διάγνωση καθώς επιβάλλεται ανάπαυση και αποχή του παιδιού από δραστηριότητες», τόνισε ο Ανδρέας Κωνσταντόπουλος, μιλώντας στην ΕΡΤ.
Εξάλλου, ο πρόεδρος του ΕΟΔΥ, Θεοκλής Ζαούτης τόνισε (επίσης) στην ΕΡΤ ότι «σχεδόν όλα τα παιδιά της ηλικιακής ομάδας 2-5 ετών, που είναι η κύρια ομάδα στην οποία έχουν αντιμετωπίσει την ηπατίτιδα στην Αγγλία, δεν έχουν εμβολιαστεί» και προσθέτει ότι «τα κρούσματα είναι μέχρι στιγμής ελάχιστα κι ακόμα λιγότερα τα σοβαρά κι αυτό είναι το θετικό».
Τα συμπτώματα:
- Ικτερος
- Υπέρχρωση ούρων ή/και αποχρωματισμό κοπράνων
- Κνησμός
- Αρθραλγία/μυαλγία
- Πυρετός
- Ναυτία
- Εμετός ή κοιλιακό άλγος
- Λήθαργος ή απώλεια όρεξης
Τρανσαμινάσες ορού > 500 IU/L
Ο όρος «ηπατίτιδα» αναφέρεται σε φλεγμονή του ήπατος. Είναι συχνά λοιμώδους αιτιολογίας, αλλά υπάρχουν και άλλες μορφές, όπως η αυτοάνοση και η φαρμακευτική. Οι ιογενείς ηπατίτιδες οφείλονται κυριότερα σε πέντε ιούς (Α έως Ε), που μεταδίδονται, είτε παρεντερικά, είτε μέσω τροφών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε κανένα περιστατικό οξείας ηπατίτιδας που καταγράφηκε στην Αγγλία, τη Σκωτία και την Ουαλία, δεν απομονώθηκε ιός ηπατίτιδας και δεν παρατηρήθηκε συσχέτιση με ταξίδια.
Όπως αναφέρεται σε δελτίο Τύπου που εξέδωσε η επιστημονική εταιρεία, «η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης Ήπατος εργάζεται διαχρονικά προς την κατεύθυνση της ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινωνίας για τη διάγνωση των νοσημάτων του ήπατος και θα συνεχίσει να το πράττει σε οποιεσδήποτε συνθήκες, με σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα».
Παράλληλα, υπενθυμίζει τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) για τα παιδιατρικά κρούσματα ηπατίτιδας σύμφωνα με τις οποίες «συνιστάται προσοχή και προτεραιότητα στον προσδιορισμό της αιτιολογίας των περιπτώσεων, ώστε να υπάρχει συντονισμός των περαιτέρω κλινικών δράσεων και των μέτρων δημόσιας υγείας».
