Το πιο σημαντικό απ’ όλα, ήταν η διαρκής παραχώρηση οπλικών συστημάτων στους αμυνόμενους, γεγονός που τους έδωσε την ευκαιρία να ανταπεξέλθουν στις δύσκολες ανάγκες μιας πολύμηνης πολεμικής σύρραξης. Το κύμα αυτό αλληλεγγύης προς το Κίεβο αποτελούσε για όλη την Ε.Ε μια πράξη ευθύνης κατά του ρωσικού αναθεωρητισμού και υπέρ της υπεράσπισης των αρχών και των αξιών της Ενωμένης Ευρώπης.
Τα τελευταία εικοσιτετράωρα μαζεύτηκαν πολλά σύννεφα στις σχέσεις μεταξύ Βαρσοβίας και Κιέβου, λόγω των εισαγωγών ουκρανικών σιτηρών στην Ε.Ε. Την περασμένη εβδομάδα χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, ανάμεσα στις οποίες και η Πολωνία, προχώρησαν σε περιορισμούς στις εισαγωγές ουκρανικού σιταριού, για να προστατέψουν τους ντόπιους παραγωγούς.
Η Ουκρανία απείλησε με προσφυγή στο Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, ενώ ο κ. Ζελένσκι αντέδρασε αρκετά επιθετικά από το βήμα της Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, τονίζοντας ότι υπάρχουν χώρες, χωρίς να τις κατονομάζει, που εμποδίζουν την αλληλεγγύη, υποστηρίζοντας έμμεσα τη Ρωσία! Η αναφορά αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για την πολωνική ηγεσία, με τον Πρωθυπουργό της χώρας να ανακοινώνει ότι σταματά τη μεταφορά όπλων στην Ουκρανία και ότι θα επικεντρωθεί στον εκσυγχρονισμό του πολωνικού στρατού.
Τι σηματοδοτεί η ρήξη
Γίνεται αντιληπτό, ότι με το εμπάργκο στη μεταφορά των ουκρανικών σιτηρών η Μόσχα πέτυχε αφενός να δημιουργήσει προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα στην Ευρώπη και στην Αφρική με αποτέλεσμα ακόμα και τη μετακίνηση πληθυσμών για την εξεύρεση λύσεων (μεταναστευτικό), αφετέρου κατάφερε να προκαλέσει ρήγμα στο κοινό μέτωπο κατά της ρωσικής εισβολής.
Η συμβολή της Πολωνίας στη διένεξη αυτή υπήρξε αδιαμφισβήτητα σημαντική, συνεπώς κάθε απώλεια στη μάχη κατά του ρωσικού αναθεωρητισμού θα μετρήσει, εφόσον βέβαια η Κυβέρνηση της χώρας εμμείνει στην απόφαση της. Στην αντίπερα όχθη, η Ουκρανία εύλογα επιδιώκει την μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη για τα δικά της συμφέροντα, χρειάζεται ωστόσο να τηρεί μια πιο διπλωματική στάση, αναγνωρίζοντας στην πραγματική της διάσταση τη συνδρομή σύμμαχων-χωρών στον αγώνα για την επιβίωση και την ανακατάληψη των υπό ρωσική κατοχή εδαφών.
Σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες η ισορροπία στην άσκηση πολιτικής θα ήταν ευεργετική. Στην εξίσωση αυτή χρειάζεται ταυτόχρονα να επισημανθεί ότι είναι μεγάλη η ευθύνη της Κομισιόν στο να λαμβάνει τις κατάλληλες αποφάσεις, που να μην διαταράσσουν τις ισορροπίες εντός της Ε.Ε, σε μία εποχή που ούτως ή άλλως οι κυβερνήσεις βρίσκονται στα όρια τους, έχοντας να διαχειριστούν τεράστια προβλήματα λόγω της πληθωριστικής και ενεργειακής κρίσης και εξαιτίας της αβεβαιότητας που προκαλεί η συνέχιση των γεωπολιτικών αναταράξεων.
Σε κάθε περίπτωση η Ευρώπη έχει μπροστά της πολλά επεισόδια να διαχειριστεί μέχρι να επέλθει η ομαλότητα στην ευρύτερη περιοχή της Ουκρανίας, με κάθε πρόβλεψη για την έκβαση να είναι τουλάχιστον παρακινδυνευμένη.